Збіць збіць, парушыць умяшаннем ход i парадак дзеяння, думак — спутаць з.} заблытаўшы, іншаск.; збунтаваць, пабунтаваць з. нечакана; перабунтаваць з. раптоўна; перабіць з. з прыкрай нечаканасцю; збГць з толку (панталыку) з., прывёўшы ў замяшанне. Зьбіў ты мяне сваім пымыганьнім, i забыў ужо, сколька нышчытаў. Каб ты мяне ня спутыў, ні нада б було піряшчытывыць наныва. Толька збунтуй, ухаджу на етым жа месьці. Hi пускай: увалюцца — зразу пубунтуюць. Ах, як жа ты мне пірібунтувала прі такім некыльстві. Пыдажды сікундычку, піряб'еш — тады пычынай мне наныва. Зайшлі ня воўрімя, толька во с толку зьбілі i ўсё. Ай-яй-яй, як жа ты мяне зьбіў c пынталыку, ні прідумыю, зь якога боку ўзяцца. 130. Збыцца ажыццявіцца, ператварыцца ў жыццё — спраўдзіцца а. у адпаведнасці з прадказаннем; споўніцца а. у адпаведнасці з прадказаннем або пажаданнем; савяршыцца a. руск.; звяршыцца a.} руск., рэдкаўж. Папомніш маё слова, усё, што я кызала, збудзіцца. Мыталыга, мыталыга — гыдаіш, a ці спраўдзілыся каму хуць раз. Ніхай ба хуць пылавіна тваіх пыжыланьніў споўнілыся. Зыгадывыць, канешня, можна, а толька можа сывяршыцца, а можа не. Ну есьлі ўжо й твае замыслы зьвяршыліся, то пра Хомкіны i гываріць нечыга. 131. Здавацца здавацца, узнікаць зданню ва ўяўленні — роіцца з. навязліва ў думках; верзца, плесца з. у неприемных i неарганізаваных вобразах, нездав.; казацца, паказывацца з. невыразна; мярэшчыцца з. уяўна, выразна (npa здані, фантастичный бачанні); чудзіцца з. нечакана i мала выразна. Ці табе ні здывалыся, што ты купляіш ірунду, а ня тоя, што нада. Усю ноч нешта нейкыя роілыся. Вярзедца ікая-то чупуха i вярзецца, сам ні знаю чаго. Плілася нейкыя лухта цалюхтынькыю ноч, аж ня выспыўся. Мне кажыцца, я цябе нейдзі суетрюкаў, ці ў Сапрынывічых, ці
Дадатковыя словы
дўмыю, збунтўй, збўдзіцца, пубунтўюць, пірябеш, спўтаць, спўтыў, сікўндычку, ухаджў, чўдзіцца, ірундў
4 👁