чыпляідца. Глянула ў вакно — гудзядь некуды ны ліхкавой. Так ліскытаць— айдзе ж тая дзіржава будзіць у калёсых, i каткі рассыплюцца. Дрынчыць пу бургунах наўскыч, а там бургуньня — толька гылаву злумаць. Hi глядзіць, куды ён едзіць i што ён едзіць, прець ныіпрямік — i большы нічога. 109. Жалёць шкадаваць, выяўляць спагаду — шкадаваць ш., кніжн., р эд к а ў ж божкаць ш. крыху або притворна; убівацца ш. вельмі, ін ш а с к дрыжэць, трэсда, каладіцца ш. празмерна, іншаскнеадабр. Разьві ты дужа жалеіш, што ён паехыў. Шкадую, што так выйшла, толька што ж ты зьдзелыіш. Ня божкый ты, ня божкый, тваю жалысьдь кажный знаіць. Я асобінна ні ўбіваюся, сыбраўся іціць — ідзі. Дрыжыць над ім, каб i на вуліцу ня выскычыў, i вады ня выпіў,— нічога. Так ужо іна над ім трясецца, так жалеіць, як ён рассыпліцца ді рыстаніць. Ну чаго ты калоцісься так, зь ім жа нічога ні случылыся i ні случыдда. 110. Жывот живот, частка цела — пуза ж іран.\ бруха, трабух ж., груб.; бубен, барабан ж іншаскгумар.; ночвы, начоўкі ж. вялікі, ін ш аскгум аріран.; утроба, чэрава ж. вялікі,, руск., неадабр., рэдкаўж. Чудь зьеў толька трошку ні так, жывот січас хвытаіць, i што зь ім толька зывіряіцца. Нугудуваў сабе пуза, нічога ня дзелыючы. Таўсьценный-таўсьценный, брюха тоя вісідь дірязь ремінь. Адгудуваў сабе трябух, нечыга скызаць. Наб'едь свой бубін чым пупала, ходзідь— ня спышыцда. Набіў сабе бырыбан, пыўвядзернік капусты убухыў. Во ета ночвы, як ён толька носіць такея. Твае начоўкі напоўніць — нада ні абы-якей чугунок убухыць. Здаволіў сваю утробу, сыт. Відзіш, рузгудуваў чэріва, пудоў ны пядь сала, а можа й большы. Ш.Ж ьірный сыты, у кормлены з выгляду — гладкій c. роўна, у адносінах да чалавека, іран.; сытый, спраўный c. умерана, моцны фізічна; поўный с. умерана, здаровы; тучный c
Дадатковыя словы
брўха, бургўньня, бўбен, бўбін, бўдзіць, вўліцу, набедь, пўза, трабўх, трябўх, тўчный, убўхыць, убўхыў, шкадўю
3 👁