Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

тыкая была злыдня, што луччы i ні ўспьшінаць. Злыднаты цяпнулі, большы ні нада. Ці ты знаіш, у якой нішчаце мы гудуваліся?— адны лапці ны піцярых былі. Сколька я помню, яны ўсігда жылі ў старешчыні,— так, пірібіваліся з быка ны індыка. Ці ты ня помніш Хвядоськіных, у іх у хаці ўсігда была сарвілыўшчына. 43. Бежч бегчы, шпарка рухацца ў адным напрамку, моцна адштурхоўваючыся нагамі ад зямлі — трухаць б. няспешна; каціць б. бадзёра, іншаск., гумар.; дзяжыць б. вельмі бадзёра, г у м а р джгаць б. шпарка, гумар.-, (і)мчацца, (і)мчаць б. вельмі шпарка; несца б. надзвычай шпарка; ляцець б. надзвычай шпарка, імкліва, іншаск.; часаць б. вельмі шпарка, бадзёра, іншаск., гумар. Доўга бег, аж ні аддышуся — так задыхыўся. Ціляты голывы зыдралі, ныпырядзіліся бежч. Ніхай сабе стар конь, a трошку трюхыіць біс пыдгыняньня. Коцюць, толька пыл с-пад ног клубамі. Куды ты дзяжыш наныч? Джгаіць, ажно полы рызьвіваюцца. Калі хочыш засьпець іх, імчыся c усіх ног. Вун яны мчацца із-за лі'пык. A чаго було так імчаць, у шывырыт хто гнаў ці што? Мчыць c усіх ног на злом гылавы. Ух, нясуцца, як голыў сабе ні пузлумаюць. Ляцідь, ні глядзіць куды, бухніцца ў яму, хочыш — ногі пывыкручыіць. Так ужо чэшуць, адзін піріда дным стыряюцца, хто каго пірягоніць. 44. Безразлічна абыякава, без зацікаўленасці i інтэрасу — адзінакава, няважна, усёдно, усёадно, усёрбуна (усёраўно, усёраўна), хоць ба штб, ня голена, дык стрыжана, ні халодна ні жарка, ні ў карман ні с кармана а. абсалютна; хоць трава не расці, хоць тары, хоць гарру тары а. абсалютна, неадабр. Няўжэлі табе бізразьлічна, што пры цябе стануць гываріць. А мне адзінакава — i тэй дужа ладзін, i етый дужа харош. Мне ніважна, ніхай жэніцца, ніхай ня жэніцца. Я знаю, што табе ўсёдно, дык мне ня ўсёдно, сь кім жыць. Усёаднб куды йціць, дзьвінім, знаць, ны Бірязуйкі. Яму усёрбуна, пріедзіш ты ці не: Думыіш, мне ўсёраўнб, касіць ці пыхаць. Айт, мне ўсёрыўна, капусты улі. Ці гыварі, ці маўчы, яму хуць ба што. Ікая там разь