іншаск.; ламіць б. моцна тупа (звыч. npa боль касцей); агнём гарэць (смылець) б. нпдзвычай пякуча. Іна карова тыкая, калі дзень паводзіць, дык заводзіць, ні хыця ногі будуць балець. Рыссадзіў калена на нейкій прытырчак, цяперя саднііць. Плячо што-то ныіць i ныіць, усёдно як пірід дажджом. Нешта шчыміць i шчыміць, ні так больна, як ныдаедліва. Зьнібіць у грудзях, нешта здаўлівыіць там, ні рызьбяру што. Руку ражном носіць: гаворіць, гаріць уся чыста. I прамылі i пірівізалі, a йна ўсёраўно смыліць. Відна, прудуло, чаго-то баліць у грудзях, аж колщь. Як жырныга зьем, так i зыбіраіць пуд грудзямі, i зыбіраіць, зразу патроху пякець, а тады як смылянець, дык я соды скарей,— во атдусьціць. Нешта режыць i режыдь, каб гнаенія ні пашло ў сярёдык. Ломідь гылыва, аж рызрываіцца. Ай-яй-яй, што там тварщца — агнём гаріць. Hi знаю, што зывірялыся, только смылела агнём. 40. Баяцца баяцца, адчуваць страх — трусіць б. ад адсутнасці смеласці; дрыжэць б іншаск.; трэсца, калаціцца б. вельмі, ін ш а с к апасацца б. небяспекі; пужадца б. перад нечаканасцю; пугацца б. перад нечаканасцю, руск.; дрэйфіць б. крылу, гумар.; пабаівацца б. крылу, увесь час; духу баяцца б. намёку на небяспеку. Ці чулі вы еткыя дзіва—ён ня пойдзіць адзін на вуліцу,—каго ж там быяцца—кыта? Елычка калючыя, баюся, укалюся я; мілыя красівыя, баюся, улюблюся я. Думыю, трусіла адна ціріс кусты такою пызнатою бежч, пакуль ня выскычыла ны чысьціну. Што ён за жыціль, усяго дрыжыць. Тама жывэя душы німа, а ён аж трясецца — ня йдзець. Такея ўжо грімоты былі, я ажно кылацілыся. Мы апысаліся, ці ні зублудзіўся айдзе; дужа ж цёмна. Hi пужайся, ета я, ато ўцікаць яшчэ кытанеш. Hi зыпрігай Зьвёздычку, іна ўсяго пугаіцда, ат птушкі ўцікаіць. Ня дрейфіць зяць, даець цёшчы атпор. Пыбаівыўся, каб аднаго айдзе ні пупалі, маглі б ныкліпаць. Што ты зы бацька, што цябе дзеці духу быяцда. 41. Бёгаць бегаць, шпарка рулацца ў розных напрамкал, моцна адштурлоўваючыся нагамі ад зямлі — лятаць б. вельмі
Дадатковыя словы
дўсьціць, дўху, рукў, рызьбярў, чўлі
5 👁