Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

каб куды зыбрицца i апчысьціць да ніткі. I так у Кузьмы ні чырта дужа ні було, а тут на табе—крышу ўзыдралі i агалі'лі да ніткі. Храбрі'ся, храбріся, аббяруць да ні'тычкі — наўчысься i зычыняць, i замок найдзіш. Чаго-небудзь другога ат іх ні глядзі, а да нітычкі апчысьціць могуць. Помніш, як да нітычкі агалі'лі, зьмяніцца ў баню нечым було, дык зразу Пёкла дыла трошку тряхольля, а тады Вася, 11. Абляшцца зленавацца, зрабіцца гультаём, прывыкнуць ленавацца — аблянець з. моцна; зляніцца, злянець з., ператварыўшыся ў гультая; разляніцца, разлянець з., прывыкшы гультаяваць пастаянна; разгультаіцца, разгультайнічацца э. у выніку працяглага гультаявання, гумар.\ згультаіцца, згультайнічацца з. канчаткова, гумар.; згультаіць, згультайнічаць з. канчаткова, гумар., малаўж. Ай, ну цябе, аблянілыся, што гыршка сь печы дыстаць ня хочыш. Мы ж с табою хату работылі, i ты браўся як чылавек, а тут аблянеў — зы тапор ня хочыш узяцца. Hi дывай патворы: зьлінядца — тады слухыць ня будуць. Папомніш маё слова — зьленюцца, што хату ні піряступюць. I прыпіваіць усё на нет, i зьлянеў ужо настолька, што дальшы некуды. Ты ўжо настолька рызьляніўся, што табе ступень па пень i ды калодзіжа дайціць. Ці ты ня відзіш, што туча ныцягыіць, ай рызьлянеў — с крываці ні паднімісься. Так ты ўжо, чылавек, рузгультаіўся, што большы некуды, яй-богу, некуды. Прыкычаўся зіму, рузгультайнічыўся — леніцца зы мятлу ўзяцца. Што, можа й ты згультаісься, як бацька твой? Згультайнічыўся, толька б спаў, i спаў, i спаў. Усё кызалі рыбыцяшчый, стыряцільный, a ён згультаіў— палкі дроў ні расколіць. Калі ты пасьпеў так згультайнічыць? 12. Абмануць падмануць, ашукаць намерана — падмануць; абманіць, падманіць n., рэдкаўж.; абдурыдь n. хітрыкамі; паддурыць n. хітрыкамі, легка; надуць n. з выгодай; абдуць n. груба з прыбыткам; абкруціць n. затлуміўшьі-, абжульнічаць, абжуліць n. махлярствам; правесць, абвесць n. neрахітрыўшы; акалпачыць, аблапашыць n., выкарыстаўшы даверлівасць; аб'ягорыць n. груба; падкаваць n., выка