Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

лі карову, усьлед сенцы. 3. Змарнатравіць адразу. Столька грошы пугнуць, айдзе ж твыя гылыва была, як ты жыць будзіш. Пукнуць -н-у, -н-іш; зак. Упасці (часцей пра плады садовых дрэў). Што пукніць — пыдбярець, a зь яблыны ні трясець. Пукнуў з балькі як выранёнык,— не, ні зыплакыў, пабег. Пунок м. 1. Ручка ў касе, прымацаваная да сярэдзіны касся. Глидкыя арешына — самый луччый пупок, ну ŭ бярёзу гнуць, i дуб, i лазу. 2. Памянш. ад пуп. Пяцьміна ж. Пляма. Зыкипыў рубашку, пяцьміны ні тмуваюцца,— i новыя адзежынка, i ні надзець. Разлатый (рызлатый) прым. Сукаваты. Зывалілі ёлку, іна ныпылавіну ссохшы, ды рызлатыя, рызлатыя, ні пуцступщца. Раскрыўляцца (рыскріўляцца) -я-юся, -я-ісься; зак. 1. Пачаць крыўляцца. 2. Расплакацца. Я к рыскріўляіцца, хуць лясьніся, ня ўніміш i ні ўгаворіш. Расценіе (расьценія) н. 1. Расліна. Дождж нада ны кожныя расьценія. 2. Рост. Хылады, паетыму i німа дужа ўсходым расьценія,— ну, можа, скора пыцяплеіць. Рбзбарыш (розбырыш) м. Барыш пасля выканання здзелкі. Плотнікі ўчора кончылі ў Пынкрацёнка, пілі розбырышы. Савётніца ж. 1. Дарадчыца. Во відзіш, як твае саветніцы падводзюць. 2. Посцілка. Выткыла саветніцу, уся ў цьвітах. Саракавушкі (сырыкавушкі) мн. Лапці лыкавыя. Дзед, бувила, спляцець i любуіцца: харошыя сырыкавушкі. Сваякіня (свыякіня) ж. іран. Сваячка. Свыякіню зьбіраіцца трухтуваць, бутылычку красьнінькыга купляла. Свістун (сьвістун) м. 1. Свістун. 2. Чарвівы арэх (з дзірачкай). Стой, ні кусай, ета ж сьвістун, вун дайжа дзірічка ў баку. Селяток (сіляток) м. Цялё-сяголетак. Цялёнык узяўся, дык ні скажыш, што ён сіляток, на летышка змахыіць. Скалоцвіны (скалоцьвіны) мн. Сыроватка, якая аддзяляецца пры збіванні масла. Можа хто ŭ п'ець скалоцьвіны, мы дык сьвіньням выліваім. Смаллянка (смыльлянка) ж. жарт. Жыхарка Смаленшчыны Ня думый, тую смыльлянку ня дужа прывядзеш. Спатыхнуць (спытыхнуць) -н-ёць; зак. Зменшытіа