Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Узьбіў мылаток ны чыряна, Ды йеШта крівувата. Во набіў лупатку, пірібіваць нада. Нысадзі-ка ты мне тапор, у цябе, знадь, нічога цулучаіцца. Узыгнаць то узыгнаў, толька разьбіў канец. Абручы ныгнаў, а дно выскычыла, узноў пуўдня вазіся, складывый. Сколька тае работы, кажыцца, а да беда прывазіўся, чуць yccaдзіў етый тапор. 398. Узбудзіць разбудзіць, прымусіць прачнуцца— разбудзіць p., ма~ лаўж.\ пабудзіць p., рэдкаўж.\ падняць p. катурхаючы, ін ш а с к растаўхаць, растоўхаць, растаўкаць p., катурхаючы штуршкамі, ін ш а с к расшаваліць, расшавяліць p. паступова, іншаск.\ прашнуць p. неасцярожным абыходжаннем, а д з і н к растуркаць, устуркаць p. крыкам; расштурхаць p.f досыць моцна катурхаючы, ін ш а с к pacтармасіць, растармашыць, растрэсць p., моцна трасучы, ін ш а с к успароць, узагнаць, устурыць, узбутурыць p. рэзка, груба, іншаск. Я ны мінутку прілягу, толька ж глядзі узбудзі мяне к шасьці, каб ні спазьніўся ны аўтобуе. Цішэй гыварі i ня стукый дужа: дзіцёнка разбудзіш. Пубудзі таго карюзьліка, іціць нада. Я пыдніму скора, у мяне вылежывыцца ня будзіць. Рустуўхай, ніхай пыднімаіцца, скот гнаць нада. Ранінька растоўхыў, толька пычынала зыряць. Ты толька ні пыдлазь, я яго січас скора рустуўкаю. Пыдажджы-ка, можа я рышшывалю. Айдзе ты яго рышшывеліш, ніхай пасьпіць троху, хуць i вылежывыцца некылі. Астарожній кыпашыся: прашнеш мне дзіцёнка — горя будзіць, ня ўложыш. Ты глядзі, час пройдзіць, пакуль яго растуркыіш. Hy й сьпіш жа ты, цярьпеньня нада устуркыць цябе. Айдзе ён дзеніцца, рашштурьхыю, вазіцца доўга ня буду. Рушштурьхай, ніхай свае прічындалы ідзець прібіраіць. Рыстырмасі, сам ён i ціряс трі часы ні ўстаніць. Чуць-чуць цябе рыстырмашылі, мычыш i ўсё. Нада як растресьць, ці ён жа тут астаніцца спаць адзін. Ня бойся, сьпі, я цябе ўспарю, калі нада. Калі сам січас жа ні ўстаніш, я жыва узганю, аж дзівіцца будзіш. Я січас пайду яго ўстурю. Нада ўзбутуріць, ён жа спозьніцца ны работу, i як яго датуркыцца, хуць стріляй над ім, а ты ўсё маліш