ны сваім i ўсё. Уверіў сам сябе, што там нехта ёсьць, i ня йдзець хуць здохні. Утраіх чуць заверілі: упёрся, ні пайду, ніхто мне там ні нада. Унушылі яму, што Аньку відзілі зь нейкімі хлопцымі, i зразу паверіў, прібег аж кіпіць. Што ты хочыш мяне пірікынаць, во сам папробуй дажджы зь яго чылавека. 389. Уважаць паважаць, адносіцца з павагай, пашанай — пачытаць n. глыбока; шанаваць, паважаць n. глыбока, кніжн., рэдкаўж.\ весць (счытаць) за чалавека n. параўнальна глыбока; на руках насіць n. бязмежна. У нас яе ўсе увыжалі, пользывылыся бальшым аўтыріцетым. Ня хочуць ужо нешта мыладэя пычытаць старых. Шануіць ладна: біз мыціріка слова ні скажыць. Мяне пывыжаюць, ні знаю, як дальшы будзіць, а січас пывыжаюць. А чаго цябе далжны весьць зы чылавека, есьлі ты сам нікога ні ўвыжаіш. Трахіма шчытаюць зы чылавека, ён у пачоці у Дзім'янкоў. Пяць гадоў Пятрок сваю ну руках насіў, а йна во што зьдзелыла. 390. Уважэнія павага, паважныя адносіны — уважэнне; пачот n. пастаянная; пашана, шана n., м а л а ў ж павага n., кніжн. Уважэнія у людзей нада зуслужыць, само ня прідзіць. Німа табе уважэньня i ня будзіць, раз так дзелыіш. Мыланка у іх у пачоці: гарелкыю поіць чуць ні кажын дзень. Пышана — ні пышана, алі ж ня тоя, што табе: i зы чылавека ні вядуць. Пыдажджы, пыдажджы, ат Ільлі ты шану палучыш, будзіць палучына. Як жала, тыкая й шана. Мільлянок у Домны у пывазі: зы зяця мецюць, часта пойдзіць i абначыцца там. 391. Увайцщь увайсці, уступіць унутр—зайціць y. спакойна; грымнуць y. нечакана; уваліцца, убухацца, укаціцца, усунуцца y. шумна, рантам, вялікай кампаніяй. Глянь-ка, хто там увайшоў. Мне нада зы скатом бежч, a яны зайшлі i рузмундыкуюць, i ня выгыніш. Грімнулі кучыю, ну й сідзяць. Дужа мне твыя хеўра
Дадатковыя словы
дзімянкоў, кўчыю, палўчына, палўчыш, пачбт, убўхацца, усўнуцца, шанўіць
2 👁