Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

мяжджулілі, толька сьвіньням цяперь паріць. Што, i лыханок рысквасіў?— я ж у яго карову, бувала, цыркыла. Кухлічык згыркыў, цяперя зы чашкі бярецца. 313. Разбушавацца разбушавацца, падняць шум ca злосці, гневу — расхадзіцца, разайціцца p. узрушана, нястрымна; усхадзіцца, узайціцца p. раптам нястрымна; усхваціцца, падхваціцца p. раптам нястрымна, іншаск.; узняцца, падняцца, падскачыць p. раптам, вельмі бурна, ін ш а с к разгуляцца, разыйграцца, узыйграць p. бурна, іншаск., іран.; расшалудзіцца, расшалапуціцца p. бяссільна (npa слабага, палахлівага), іран.; разваявацца p. надзвычай бурна; разбуяніцца p. надзвычай бурна, неалаг.; узбясіцца p. шалёна, іншаск. Ціхій, спакойный мушчына, a ніхай толька вып'іць — як рузбушуіцца, ні ўняць, ні ўспакоіць, толька візаць. Як расходзіцца, як рузбушуіцца, усё ў яго дыгары кареньнім ляціць. Узноў ты рызыйшлася, усё німа табе спакою. Нешта ты усхадзіўся ня ў меру. Ну, хто ж тама станіць вуюваць, Мыкаріха узыйшлася. Чуіш, ны дваре усхваціўся, аж сьцены ходырым ходзюць. Hi c таго, ні сь сяго пытхващлыся як дурная буря, расхадзілыся ніізьвесна чаго. Сядзеў ціха, муўчаў, a тады як узьняўся, як панёс, што на рыт лезіць, a ікая яму нячыстыя сіла пыцскачыла. За нейкыю чупуху як пыдняўся быў, а тады відзіць: кругом сьмяюдца — асеўся. Ну чаго ты пыцскачыў, чаго, што — праўда вочы коліць? Вяршыла як рузгуляўся, здаецца ўніму ня будзіць, a Рыманёнык пыдыйшоў, зразу ўспакоіў. Рызыйграліся так, што цэлыю кучыю прішлося успыкаівыць. Hy што, узноў узыйграў, узноў уталону табе ніяк німа. Рушшулудзіўся, ні пытхадзі: уб'ю, a ў сымаго каленкі трясуцца. Хто яго станіць пынімаць, што ён рышшылапуціцца. Ці раз, бувала, п'яный прідзіць, рызваюіцца, усіх с хаты выгыніць. Рузбуяніліся — ні пуцступайся, пакуль ні зьвізалі абоіх. Саўсім чылавек узьбясіўся, вун ваюіць, гыняідь сваіх пы хаці. 314. Раздаць раздаць, размеркаваць часткамі — расторкаць p. невялікімі часткамі, неадабр.; расшмыгаць p. невялікімі часткамі, непрыкметна, неадабр.; размыкаць p. непрыкметна