ла я збоку лі яе — лістом сьцеліцца піряд імі, ажно глядзець праціўна. Пряма банным лістом сьцеліцца пірід зіцямі. Кажныга гладзіць па шэрсьці, проця слова нікому ні скажыць. Так ужо віляіць Васіль пірід Максімым хвастом, a ён i ў тэй бок ні глядзіць. Я пірід табою круціць хвастом ня буду, праўду скажу. Верціць хвастом i пірід адным, i пірід другім, i піряд трецьцім. Чаго ты піряд імі так хыдаром ходзіш, ікая табе ў етым нужда. Ныравіцца, каб піряд імі хадзілі ходырым, ны заднія лапкі стынавіліся. 228. Падрад запар, адно за адным без прамежкаў — бесперастанку; бесперастання з., малаўж.; бесперарыўна, непрарыўна, урад з р у с к.; узаіпар з., уст. Што вы, мальцы, самі думыіця: пятыю ноч пыдряд у дваре ні нучуваць. Што зь естым дажджом, бісьпірістанку льлець i льлець. Бісьпірістаньня сыпліць i сыпліць i ня дужа бальшэй, i зьмякніш, пакуля дыбягіш. Як пулучыла пісьмо, дык плакыла нядзелю бісьпірярыўна. Мяцець i мяцець ніпрірыўна, усё ўсюдых зымяло, ні ступіць ні айдзе. Tpi дні ўряд п'ець, прашнецца i ўзноў дывай. Помню, нешта выскычыла трі гады ўзапыр ніўрыжайныя і сена вомыль, дык трудна було. 229. Падсохнуць падсохнуць, стаць у нейкай меры сухім — прасохнуць n. значна; прачаўрыць n. павярхоўна; правётрыцца n. крыху на ветры, іншаск.; правётрыць n. крыху на ветры,, іншаск., абмеж. Зімля ўжо ладна пацсохла, можна пыхаць, разьві лі аборкыў сурувата. Дарога прасохла, бягі, толька лужы апхадзі. Выні-сь ны віцярок павесь, зы мінуту прычаўрііць. Пыд нізом, канешня, сена мокрыя, a зьверьху праветрілыся. Узгоркі трошку праветрілі, скора можна пыхаць ехыць. 230. Пазваць паклікаць, запрасіць з'явіцца — прыгласіць n. на ўрачыстасць; зазваць, запрасіць n. урачыста, гумар.; гукнуць n. аднаразова, n. на ўрачыстасць будзённа, між іншым