пеў, мытанулі ціріз лажоік. Матнеш во ціряс кусьцікі, а там i дарожка блізка. Махнулі, сонца толька-толька пыказывылыся. Шахнула пы аўсу, прулумала сьлед аж глядзець страшна. Кыла жыта шьграхнулі к Пірядніну, верна, у ягыды. Во жахні краім ільншіча, а там увідзіш кусьцікі, дык дзяржыся лявей. Як драпнулі адзін ад другога — заіц ціріз узгорык, a Якыў двору. Атпрёг, стаў: тпру, Серый, кышляць буду,—a хлапчына пужкыю шчоўк, Серый як дрыпанець пы пахыці. Нада ж було ёй вырвыцца i так лумануць ціріз гряды. Айдзе мне ўдзержыць еткыга пацьцёлка, крутнулыся, вьгрвылыся i ляснула ў пастух. Хадзіла ціха, спакойна, ну, думыю, апхадзілыся, йна гылаву зыдрала i пляхнула ў клевір. На сеіна ёй ні нада іціць, пыляцела ны бызар. Узноў пынясыгіся жырібяты ў атаву. Пытхваціўся на зорькі, трошку пірікусіў i пымчаўся. Пыімчаліся вун у моркву. Глянуў, што ні пылыса, i памчыўся зы дзяреўню. Як гыкнулі удваіх, дык айдзе i храбрысьць дзелыся, пыімчыўся, толька пыл пыдняўся. Крепка дзяржы — лупнець, сьлед праломіць, усё патрець i памінець. Карова тыкая — глядзі ды глядзі, лупянець куды хочыш. Даўно ірваліся піць, бахнулі ў аборык. Увесь пастух як тахніць ціріз грячыху, ну, зьмішаў усё чыста. Трахнула к чужому пустуху, яшчэ прапорюць каровы. Гоцнула ўсьцяж па полю, ці я зь ёю спраўлюся. Джмухнула пыд Равы, каб яе ваўкі тамыцька зьелі. Бірягі, вачэй ні спускай: ходзіць, ходзіць ціха i джмыхніць—ня ўгледзіш. Відзіш—цэліцца ўжо, цэліцца, січас дзогніць. Узноў дзугнулі ны Кылатовіна, седні ім ні разу ni буваіць. Куды ж сяньня дзягніця, ці ні ў Maлыю Лешчынку,— вам ба яшчэ узнаць дарогу ны Пыстырнакі. Як брыкнулі, як пынясьліся, айдзе мне іх було піріняць. Пышыпталіся пра нешта i шмыгнулі. Нехта шмыгануў пы лашчынкі, ні знаю, хто там быў. Пуеьціўся ўсьлед, толька пыл уецца. Дождж прііпусьціў i я пріпусьціў — уцёк, трошку нымачыў. Як пріўдаріць за ёю, як пріўдаріць i дыгнаў. Дрягніць пы балоту, яшчэ ў яму ўляціць, цягнуць прідзіцда. Як рызыгналыся, як дрёгнула, ды ўжо вазьмі трясцы, многа ні прыбягіць. Відзіла — драйнуў у тэй бок, а куды — хто яго знаіць. Хадзіла ціха, а тады што ёй у гылаву стукнула — вухнула пы грідах. Усім тубуном зыкнулі у кусты. Зыкнулі ны вічарінку у Каробчына. Вопрыміцьцю кінуліся, як галоў ні пузлумалі
Дадатковыя словы
аўсў, вўхнула, джмўхнула, дзўгнулі, крутнўлыся, кўсьцікі, луманўць, махнўлі, мытанўлі, пастўх, пустухў, пўжкыю, стўкнула, цягнўць, шмыганўў, шмыгнўлі
3 👁