рэдкаўж.; горла к. неадольны, іншаск., адм.; крьгкса а. слязлівы, неадабр. Крікун ты нічога, толька каб быў такей работщк на рукі, як на горла. Ірьвецца гырлыпан, яго ніхто ні пірікрічыць. Зы сваё гырладзёр, каб за вобшчыя так балеў. A чаго тэй гырлан рызыйшоўся, чым яго пакріўдзілі ўзноў? Ну й горла, зь ім дзісяціра ні справюцца, сваё дыкажыць. Пычаў крікса свае песьні, рысьпішчэўся. 159. Крэпкій моцны, фізічна здаровы i развіты — здаровый м. вельмі\ сільный м., хударлявы; дзябёлый м прутку, як гром, як бура м., вялікі; як звер м., вельмі вялікі, сыты; хоць у плуг запрагай м., ленаваты, гумар. Ужо ВОСІМДЗІСЯТ гадоў, а крепкій, крепкій i пасьці уставшіна ідзець ны работу. Чаму ні работыць, такей здароівый, хуць у плуг зыпрігай. Ня думый, што ты адзін сільный, c табою міногія справюцца. Дзябёлыя дзеўка i шасткыя ж у рабоці. У семдзісят гадоў быў яшчэ як гром. Устреціў учора яго мыладую: як буря. Як зьверь, айдзе яму сілу тую дзіваць. Што ім, дзень прі дні гульма гуляюць, абоя хуць у плуг зыпрігай. 160. Курыць курыць, займацца курэннем — дыміць к. няспешна, для занятку, прыкметна дымячы, іншаск.; смактаць к. многа, прагна, іншаск., адм.; цягаць к. няўмела, іншаск.; цягінуць к. зацята, іншаск.; зацягывацца к. глыбокімі зацяжкамі, іран.; смаліць к. моцна, іншаск., неадабр.; піпчыць к. няўмела (звыч. npa малых). Хто ў мылалестві куріць, дужа ніздарова. Якей зь яго курец, так, дыміць троху. I смокчыць, i смокчыць пыпіpocy зы пыпіросыю, з зубоў ні выпускаіць. Цігаюць вун зу гумном, дыцігаюцца, што пытпалюць якую пастройчыну. Адзь зямлі ні атрос, a ўжо й ён цягніць. Глянь-ка, зыцягыіцца як бальшэй, ажно сьлёзы нукруціліся. Ідуць па вуліцы, рукі ў брюкі i смалюць куплёныя пыпіросы. Калі ж ты ў мяне нувучыўся так піпчыць? — пручуханку палучыш
Дадатковыя словы
вўліцы, гўль, крікўн, кўріць, мыладўю, палўчыш, цягінўць
2 👁