скызала такоя, у нас рукі атняло. Зыкалён, што ў яго ні ў якой бядзе рукі ні атніміць. I ні хачу, i ня буду нічога трогыць, у мяне рукі атыбрала, як глянуў на і'хнію жысьдь. Рукі гараць, цяп., np. Пра надзвычайнае жаданне зрабіць. Кылі рукі гырядь, зьдзержу німа ім, ідзі ды дровы пыськіпай. У цябе даўно рукі гарелі на ета дзела. Рукі зачапіць. Знайсці занятак. Трошку хадзіў дарожнікым, a посьлі рукі зычапіў на мельніцы, гады два буўтаўся. Калі ўжо рукі зычапіць німа за што, ета ня жызьня тыкая. Незак., адзінк. Рукі чапляць. Hi за што ня хочыць рукі чыпляць, так, біньдзюгаіцда. Рукі звязаны. Пра адсутнасць магчымасці дзейнічаць na свайму жаданню. Яму некуды кінуцца, у яго цяперя етымі палюгымі рукі зьвязыны. Гл. В я з а ць рукі. Рукі кароткі. Пра адсутнасць улады, права, моцы. Натурыю сьвет ба загрёб, ды рукі кароткі. Рукі ў цябе кароткі зьдзелыць што-небудзь Саўчонку, а быразьнщь пустоя нечыга. Рукі накласць (налажыць). Скончыць жыццё самаеубствам. Луччы рукі нылажыць, чымся зьвязывыцца c такімі. Сямейка дык сямейка, пыжывеш — рукі ныкласьць захочыш. I самі ні прідумыім, вума ні прікладзём, чаго іна рукі тады нылажыла. Незак., рэдкаўж. Рукі накладаць (накладываць). Трудна — ня трудна, а ня будзіш жа рукі ныклыдаць. Прішлося — хуць рукі з горя ныклыдай. Усяк буваіць, i дужа цяжола буваіць, дык ні ныкладывыдь жа будзіць рукі. Гл. Н а к л а с ць на с я б е рукі. Рукі не атваляцца (y каго), буд., np. Нічога не здарыцца (з кім). А ты вазьмі дый зьдзелый, раз табе скызалі, рукі ні атвалюцца. Каб i бульбу рызыгнаў, рукі ні атваліліся б. Узмацн. Рукі не паатваліваюцца (не паатваляцца) (y каго), буд., np. Hy i што, есьлі буракі выкыпыіця, рукі ні пытваліюцца. I рукі ў вас ні пытвалівыліся, i самі вы цэлы, i дровы упыряччыны,— во i ўсё хырашо. Вот відзіця, дэлы-здаровы, рукі ні пытваліліся. Рукі не бяруць, цяп., буд. Пра поўную адсутнасць ахвоты, жадання, поўную апатию да спраў. Я рышчысьляю, ні нада будзіць етый гарод, ді прідзідда папользывыд
Дадатковыя словы
натўрыю, трўдна, іхнію
2 👁