І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

а тады міріцца, ныкычаісься со сьміху. Лі іх можна пывыляцца со сьміху сколька хочыш. Уволю со сьміху пыкычаліся, знаць, за ўсю жысць еткыя первый раз відзілі. Тама ёсьць ач чаго ca сьмеху пыкычацца. Валяцца (качацца) ў нагах. Прасіць прыніжана, вельмі настойліва. Душа чарнела, гатоў быў у ныгах выляцца, каб прасьцілі. Hi стану ж я табе выляцца ў ныгах, я ж аб'ясьшу, што к чаму. Так ужо прасіла, так маліла, пряма ў ныгах кычалыся, дык у яго ж камінныя серца. Працягл.-фінальн. Наваляцца (накачадца) ў нагах. Ныпрасіліся, нывыляліся у ныгах у гадысьці той. I ў ныгах ныкычаліся, а сколька бузуваліся ны яго, асобінна ны жніве, каб у Гірманію ні атправіў. Валяць ваньку, вульг., рэдкаўж. Блазнаваць, дурэць, жартаваць; бяздзейнічаць; цягнуць час. Што ты мне ваньку выляіш, гыварі як нада! Я табе выляць ваньку ні рызрішу, ні надзейся дайжа. Ты ваньку выляць кінь, я луччы цябе знаю, што мне даелыць, што ня дзелыць. Працягл. Праваляць ваньку. Усё лета прывыляў ваньку, ні таршыны ні атрезыў, ні клыка сена ні прідбаў. Непаўн. Паваляць ваньку. Ваньку пывыляў?— пывыляў, бакі атлежыў?— атлежыў, а цяперя вун лупатка, а вун я разьмеріў ямку на логріб. Працягл.-фінальн. Наваляць (даваляць) ваньку. Нывыляіш ты ваньку, што йна цябе каромісьлікым с хаты патуріць. Што, Сенька, дывыляў ваньку, можа, цябе ны кварціру узяць? Валяць (корчыць, ламаць) дурака, асудж. Блазнаваць, дурэць, жартаваць; бяздзейнічаць; цягнуць час. Узноў выляіць дурука, як яму ні ныдыядуць етыя прістыўкі. Калі табе ныпыстылеіць выляць дурука, схадзі вун біряжок ат ячменю зорынкый: топчыцца. Можа б ты цяперь пірістаў корчыць дурука, а за дзела ўзяўся? Працягл. Праваляць дурака. Прывылялі дурука пасьці цэлый год, a посьлі хваціліся: німа таго ды німа етыга. Непаўн. Паваляць (пакорчыць, паламаць) дурака. Яны туды толька i йдуць, каб пывыляць дурука. Троху дурука пакорчылі у кустах, во i ўся іхныя кызьба. Гуртым пулумалі дурука, пулумалі i рызыйшліся. Ці вы сыйшліся дурука пулумаць, ці цірябіць думыіця ныпраўду? Законч. Атваляць (адкорчыць) дурака. Дзелыць як дзелыць, дзела ні пытай, а дурука атвылялі уволю. Па-мойму, дурука аткорчыў, сколька хацеў, цяперь ба пыра i за