Укласць (укласьць) -д-у, -дз-еш; зак. 1. Укласці. 2. Моцна пабіць. Уклалі яму ладна, ня скора забудзіць. 3. Моцна стаміць. Укухтываць (укухтывыць) -ы-ю, -ы-іш; зак. Хутаць. Уміць уміш; незак. Думаць, разважаць. Ці ўмяць яны, што зь естым скатом дзелыць будуць. Умыкаць -а-ю, -а-іш; незак. Умешваць. Hi умыкай ты яшчэ мяне у етыя дровы. Упаяць (упыяць) -я-ю, -я-іш; зак. 1. Упаяць. 2. Моцна высеч. Дыганю — дык упыяю пугі. Ускрыць -ы-ю, -ы-іш; зак. 1. Раскрыць, выкрыць. Каб самі ні прізналіся, ніхто б ня ўскрыў. 2. Патрывожыць, узагнаць. Усхупіцца -пл-юся, -п-ісься; зак. Усхадзіцца; растрывожыцца. Усхупіліся, глядзім, а тут нічога ŭ німа. Хісць (хісьць) ж. Прыхільнасць. Hi було ў нас к ім хісьці ні разу. Цель. м. Цяленне. Карова пятым целім — ета самыя мылако. Цяжаль (цяжыць i ціжаль) ж. Цяжар. Ціжаль пынасіў, дык у сьпіне ламоты. Чэгнуць -н-у, -н-іш; незак. 1. Чэзнуць. 2. Моцна хацець. Аддай ты яму калёсікі, ніхай ён ня чэгніць. Шабуціла (шубуцша) м. Буян, крыкун, дэбашыр. Kaлі-то ён быў шубуцыа ого якей. Шалудзіцца (шулудзіцца) -дж-уся, -дз-ісься; незак. неадабр. Задавацца. Мне i глядзець праціўна, як ён станіць шулудзіцца. Шаламша (шылымша) м. i ж. іран. Недалёкі, няўмелы, нязграбны. К прукурору сходзіць тыкая шылымша,— нічога нійдзе ні даб'ецца. Шапярня (шыпірня) м. гумар. Старыя. Ікия молыдзіж, адна шыпірня асталыся ў дзяреўні, век дыжывиць. Шумуха ж. гумар. Шум, неразбярыха. Мы думылі ушчаць шумуху, ды ні пулучылыся. Ягліць -л-іць; незак. Карцець, хацецца. Узноў вам ягліць злазіць у мідунічкі. I Язышлівый прым. неадабр. Балбатлівы, сварлівы. Іна дужа язышлівыя, за ўсю дзяреўню
Дадатковыя словы
дабецца, дыжывйць, дўмылі, забўдзіць, пўгі, укўхтывыць, усхўпіліся, шумўху, ікйя
0 👁