крылом? Працягл.-фінальн. Надзяржаць (дадзяржаць) пад [сваім} крылом. Яны дужа доўга ныдзіржаць пыц сваім крылом,— трошку пріадзенуць i выпрывюць. Дадзержыш пыт крылом ны сваю гылаву, дадзержыш. Во дыдзіржалі пыц сваім крылом, відзіця, ікая блыгыдарнысьць. Дзяржаць пры сабе. Не выказваць. Вот нешта ж знаіць, а дзяржыць прі сабе. Мала што чула, дзяржы прі сабе i ўсё. Непаўн. Падзяржаць пры сабе. Знаіш, дык пыдзяржы прі сабе, ні тряплі, айдзе пупала. Дужа прі сабе ні падзержыць. Законч. Удзяржаць пры сабе. Пыд якім сікретым ні скажы, удзержыць прі сабе ён ня можыць. Хочыш ты, каб тэй піріхлябістый што удзіржаў прі сабе,— рузбуўтаіць i аць сябе прібавіць. Працягл,фінальн. Надзяржаць (дадзяржаць) пры сабе. Доўга ныдзіржаў прі сабе, адзін вечыр. Во й дыдзіржаў прі сабе, што ўсім стала ізьвесыа. Дзяржаць рукамі i нагамі. Не адпускаць, не аддаваць. Такей інструмент i я дзіржаў ба рукамі i ныгамі. Дзіржаць яго рукамі i ныгамі, быяцца, каб ня зьехыў. Працягл.-фінальн. Надзяржаць рукамі i нагамі. Іван ужо ныдзіржаў гасьцей рукамі i ныгамі: пушыць за нешта. Дзяржаць руку. Ііадтрымліваць. Івану Пітрачонкі дзіржаць руку. Дзяржы руку тых, хто праўду гаворіць. Непаўн., рэдкаўж. Падзяржаць руку. Быў крепка пыдзіржаў руку зы Піліпінят, a тады як атрезыла. Працягл.фінальн. Надзяржаць (дадзяржаць) руку. П'яніца тэй ныдзяржыць руку, а хочыш зразу дзьве: зы паўлітра што хочыш ляпніць. С табою выйшла ікраз так, як твыя кума дыдзіржала руку Арьхіпу. Дзяржаць [сваё]* слова. Выконваць абяцанне. Аўтушонык цьвёрдый, ён усігда дзяржыць слова. Нада дзіржаць сваё слова, пыбішчаў, то дзелый. Зак. Здзяржаць [сваё}слова. Раз абішчаў, нада зьдзіржаць слова. Калі ня зьдзержыш слова, табе болыны ніхто ні ў чым ні паверіць. Хомка ныўряд ці зьдзяржыць сваё слова, хылыйдра нісусьветныя. Зьдзіржаць сваё слова ён можа i зьдзяржыць, ну нывылакшіць. Множн., рэдкаўою. Паздзяржаць [сваё] слова. Ня дужа яны пазьдзержуць слова, пыбішчаюць i забылі. Яны хлопцы совісныя, пазьдзержуць сваё слова
Дадатковыя словы
пяніца, пўшыць, рукў, чўла
0 👁