І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

пыгываріць. Меншы горла руспускай, яго ўжо наслухыліся. Зы ўсякыю мелыч ты глотку рышчыняіш. Hi руспускай так глотку c крікым сваім, цябе ўволю чулі. Зак. Горла (глотку) расчыніць (распусціць). Ня то што што зьдзелыіцца, a ніхай нешта пыкажыцца, січас горла рашчыніць. Горла распусьціць, ні глядзіць, ці старый, ці малый, усе ў яго пыд адну грябёнку. Ей глотку рышчышць нядоўга, зу любую мелыч зывядзецца ўміг. Руспусьціў глотку, што ніякыга успыкаенія німа. Множн. Горлы (глоткі) парасчыніць (парасчыняць, параспусціць, параспускаць). Ты ж слухыў, чаго там яны горлы пырышчыш'лі? Пырышчыняюць горлы, дык кріку аднаго ні дбяресься. Чуў, як горлы пуруспусьцілі твае ніныглядныя? Ніхай пуруспускаюць горлы—ні піряслухыіш. Як пырышчынілі глоткі адна на дну, чаго яны толька ні дытвырялі. Затронь толька, січас глоткі пырышчыняюдь. Узьняліся, пуруспусьцілі глоткі — во была указэя слухыць. Працягл.-фінальн. Горла (глотку) нарасчыняць (нараспускадь, дарасчынядь, дараспускаць). Даслужысься, нырышчыняіш горла, як пыкачу с хаты. Нуруспускаіця вы горла, што вопрымідьцю бежч будзіця. Пышла, як аплёвыныя, во нуруспускала глотку. Ты можыш дырышчыняць горла ікраз, як Пёкла пірід Агеім. Дырышчыняў глотку, нырваўся ны сваё — так апсеклі, што пашоў, як мыла зьеўшы. Дуруспускаідь тая прукурорша глотку, што пайду i нылаю сколька ўлезіць. Горла (глотку) рваць (драць), груб. Крычаць, лаяцца. Работыць — меншы ўсіх, а горла рваць — большы ўсіх. Шаўчонкывы горлы дзяруць, ніяк зу пустаць ні памірюцца. Глоткі нешта рвалі, я ні пріслухывыўся за што. Чаго ты глотку дзяреш, ты ж разгледзься, хто тут вінуват. Узмацн. Горла (глотку) нарваць (надраць). Разьві ні нырвалі ішчэ горла, разьві ні ныкрічаліся, як пустадомкі якея? Ня сьціхніць, пакуль горла ні ныдзярець, i ні ўспакоіцца. Hy, сыйшліся, ня скора цяперь глоткі нарвуць, ня скора ўспакоюцца. Ныдрала глотку, ажно ахршла, во нячыстыя сіла, a ні баба! Горы варочаць (пераварачываць, вярнуць, здзвігаць). Паказваць у працы магутнасць, вялікія вынікі. Як сіла была, я горы варочыў, а цяперь не, ня тоя. Я i ні знаю, ці работыў хто столька, як Дзяніс, ён горы пірівырачывыў. Не, горы вярнуць я ні стану, ні надзейся. Ты яго