Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

ЗАСКАБЛІВАЦЦА (зыскаблівыцца), -(вы)іцца; незак. Застрэмлівацца. Няўмёка за tumo ня возьміцца, у яго рукі зыскиблівыюцца. ЗАСКАБЛІВАЦЬ (зыскаблівыць), -(вы)ю, -(вы) іш; незак. Застрэмліваць. Ці раз я ладоні зыскаблівыў. ЗАСЛУГОВАНЫЙ (зуслуговыный) прым. Заслужаны. Прішоў з вайны зуслугдвыным, грудзі аж блішчэлі. ЗАСТАВАНИЕ (зыстываньня) н. Адварочванне жывёлы ў час пасьбы. Тваё зыстываньня такдя, што аўса за дзінь ні аўсіны ні астаніцца. ЗАСТАВАЦЦА (зыстывацца), зыстаёцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад заставаць. «Ці зыстаў скот?» — «Да нё, ні зыстываўся яшчЬ. ЗАСТАВАЦЬ (зыстываць), зыстаю, зыстаёш; незак. 1. Заставаць, заспяваць. 2. Адварочваць, адганяць жывёлу ў час пасьбы. Ныдаёла Рябыя, кажную мінуту яе зыстывай. ЗАСТАНЫЙ (зыстаный) дзеепрым. Адвернуты, адагнаны. Адзін цялёнык вун яшчэ ні зыстан. ЗАСТАЦЦА (зыстацца), зыстаніцца; зак. Зал.бессуб ект. ад застаць. Зыстануцца бычкі пазьнёй, шкдды нійдзё німа. ЗАСТАЦЬ (зыстаць), зыстану, зыстаніш; зак. 1. Застаць, заспець. 2. Адвярнуць, адагнаць жывёлу ў час пасьбы. Зыстань авёц, а то ў клёвір увалюцца. ЗАСТРУІЦЦА (зуструіцца), -у-іцца; зак. Спыніцца, затрымацца (пра жывёлу). У лашчынкі клівярок, дык ціляты зуструіліся, скубуць, толька сапуць