людзі надзёць. 2. перан. Лаяць, бэсщць. Hi за штб гамзьць чылавёка. ГАМУЗ м. Шмат, мноства; талака. Выдзьвінуў на луг цэлый гамуз, дык tumć ім: ны пыўдня работы таё. ГАМУЗАМ (гамузым) прысл. Разам, талакою. Гамузым схвацілі бульбу ды мардзу. ГАНЯЦЦА (гыняцца), -я-юся, -я-ісься; незак. 1. Ганяцца. 2, Быць прывязаным да каго-н., адчуваць прыязнасць; любіць. Дзіцёнык yciedd большы зы маткыю гыняіцца. Ты зы яблыкымі гыняісься як малый. ГАРБАЦІЦЦА (гырбаціцца), -ч-уся, -ц-ісься; незак. 1. Горбіцца. Hi гырбацься, табё яшчэ ня чорт бяды, гады мыладэя. 2. Карабаціцца. Дбсткі нільзя кідаць на сонцы — гырбацюцца. ГАРБАЦІЦЬ (гырбаціць), -ч-у, -ц-іш; незак. І.Торбіць, Наштб ты гырбаціш сыгіну, сядзь рбуна. 2. Карабаціць. Сбнца гырбаціць досткі, нада пыт павёць пірінасіць. ГАРБАЧАНЫЙ (гырбачыный) дзеепрым. Скарабачаны. Гырбачыныя шалеўка, што зь яё зьдзёлыіій. ГАРГАРА (гыргара) м. i ж. Свдрлівы чалавек. Успокойся, ня будзь такою гыргарыю: Узмацн. г ы p r a p i н a. Am гыргаріны ні мінуты спокойна ні пысядзш. ГАРЛАННЕ (гырланьня) н. груб. Крык, галас. Пысядзі хуць мінуту біз гырланьня. ГАРЛАЦЦА (гырлацца), -а-іцца; нгзак. груб. Зал.-бессуб'ект. ад гарлаць. Чагб вам гырлаіцца ў самую пбуныч? ГАРЛАЦЬ (гырлаць), -а-ю, -а-іш; незак. груб. КрЬічаць на ўсё горла, гарланіць, гарлапаніць