НАБІЦЬ, наб'ю, наб'ёш; зак. 1. Набідь. БудзІш балывыцца — наб'ю. 2. Прывязадь жывёлу для пасьбы на доўгую вяроўку, ланцуг за клец, які забіваецца ў зямлю. Зывядзі ŭ набі цялёнка ны балота. НАБРБІТАНЫЙ (набрытыный i ныбрытаный) дзеепрым. Гл. забрытаный. Конь вырвыўся ныбрытаный i дунуў у табун. НАБРЫТАЦЬ (ныбрытаць), -а-ю, -а-іш; зак. Гл. забрытаць 1. Ці вы ўдваіх аднаго кыня ні ныбрьітаіця? НАБРБІТЫВАННЕ (набрытывыньня) н. Гл. забрытыванне. Паехыў біз набрытывыньня. НАБРБГТЫВАЦЬ (набрытывыць), -(вы)ю, -(вы)іш; незак. Гл. забрытываць 1. Набрытывый i зыпрігай, а я пайду ныдзівацца. НАБУХТОРЫВАЦЦА (нубухторівыцца), -ы-іцца; незак. неадабр. 1. Налівацца праз меру. 2. перан. Напівацца, наядацца праз меру. НАБУХТОРЫВАЦЬ (нубухторівыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. неадабр. Наліваць праз меру. Hi нубухторівый яшчэ хуць у чугуны. НАБУХТОРАНЫЙ (нубухторіный) дзеепрым. неадабр. Наліты праз меру. Увёсь посыд у цябё нубухторін: i шаічкі, i ночвы, i вёдры. НАБУХТОРЫЦЦА (нубухторіцца), -р-юся, -р-ісься; зак. неадабр. 1. Наліцца праз меру. 2. Напіцца, наесціся праз меру. Нубухторіўся — ні здыхнуцца. НАБУХТОРЫЦЬ (нубухторіць), -р-ю, -р-іш; зак. неадабр. Наліць праз меру. Нубухторілі ўсе бочкі, куды цяпёрь зь ею дзівацца