хочыць, а лытаіцца, айдзё можно, копейку - ухвацщь. ЛАТКА ж. Глыбокая гліняная міска. Кашы ў латку ныкладзь ды под'ёж. ЛАЎЧЭЙ прысл. Лепш, прыдатней. Лаўчэй булд б, каб ты ні цігаўся усю ноч, о лёг ды спау. ЛАЎЧЭЙШЫЙ прым. Лепшы, прыдатнейшы. Атыбраў лаўчэйшыя яблыкі i пыклаў на зіму ў мякіну. ЛАХАНОК (лыханок) м. Шырокі гліняны збан. В ядро ўвалілыся ў калодзіж, дык у лыханок прішлося даіць. лАХАННЕ (лахыньня) н. асудж. 1. Беганіна, пошукі спажывы. 2. Балбатня, пустаслоўе. Только сыбраліся — i пычалося лахыньня. ЛАХАЦЬ (лахыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. асудж. 1. Бегаць, насіцца, шукаць спажывы. Hi работыіць, о только лахыіць с хаты ў хату, каб хто пыкарміў. 2. Балбатаць, пуетасловіць. Ізыкамі лахыюць, а робота стащь. ЛАХМАНІНА (лыхмашна) ж. Гл. раска. Лыхманшу якую уськінь на плёчы дый бягі. ЛАЦНАЦЬ (лыцнаць), -а-ю, -а-іш; незак. Лаўчыцца. Лыцнай, каб як пупасьць ны аўтобус. ЛЕЖАНЬІЙ (лёжыный) прым. Вылежаны. Лёжыныя яблыкі смашныя хуць якія. ЛЁЖАННЕ (лёжыньня) н. Вылежванне (пра яблыкі, грушы). Смашныя антоныўкі посьлі лёжыньня. ЛЁЖНЯ i ЛЯЖНЯ (ліжня) ж. асудж. Ляжанне. Зь лёжні хлёба ні пыд'ясі, 12Q