МЯСПОВАЯ БЕ Л АРУ СКАЯ ЛЕКСІКА... 199 прымаці (примати). Прымаць. „Чимъ далъ богъ будземъ примати, говорить хозяинъ, наливая въ миску водку и кладя возлѣ ней деревянный ковшичекъ или мѣрку. Подходите выпьемъ" Петрыкаўска-Капаткевіцкая частка Мазырскага пав. Мінскай губ. (ф. 34, с. 233, л. 496 — В. Сакалоў). прыпарны (припорный). Напружаны (пра дні касавіцы і жніва). Лукомльская вол. Сенненскага пав. Магілёўскай губ. (ф. 34, с. 596, л. 26). прапінацыя (пропинація). Дадзенае памешчыкам права адной асобе, якая займаецца продажам хлебнай гарэлкі. Пастаўская вол. Дзісненскага пав. Виленскай губ. (ф. 34, с. 414, л. 16). прыпунька (припунька). Хлевушок. Бескатаўская вол. Гарадоцкага пав. Віцебскай губ. (ф. 34, с. 543, л. 2). прысада (присада). Сухастойнае дрэва. „Присада... сухоподсточное дерево". Буйнавіцкая вол. Мазырскага пав. Мінскай губ. (ф. 34, с. 226, л. 13). прычынны (причинный). „Хорошъ, приличный" Петрыкаўска-Капаткевіцкая частка Мазырскага пав. Мінскай губ. (ф. 34, с. 233, л. 206 — В. Сакалоў). пстронга (пстронга). Стронга. „Сула..., рѣчка каменистая... в ней... фарель, или по-мѣстному названію, пстронга, щука, плоть, окунь и ершъ". Рубяжэвічы Вяліка-Сельскай вол. Мінскай губ. (ф. 34, с. 216, л. 7, 1872 г.). пуга (пуга). „Кнутъ". Петрыкаўска-Капаткевіцкая частка Мазырскага пав. Мінскай губ. (ф. 34, с. 233, л. 206 — В. Сакалоў). пуня (пуня). Хлеу для складвання і захоування сена. Мільчонская вол. Варысаўскага пав. Мінскай губ. (ф. 34, с. 191, л. 19, 1872-1873 гг.). Свыанцянскі пав. Виленскай губ. (ф. 34, с. 465, л. 7). пур (пуръ). Мера сыпкіх рэчываў. „Такъ, пшеница, горохъ и ячмень сѣются рѣже 1 1/2 пура на одну дѣсятину (1 пуръ равн. 3 четверикамъ), а иногда и болѣе..." Мірская вол. Дзісненскага пав. Виленскай губ. (ф. 34, с. 409, л. 26). пура (пура). Мера сыпкіх рэчываў. „Пура равняется 3 четверикамъ зерна" Чарэскаявол. Дзісненскага пав. Виленскай губ. (ф. 34, с. 395, л. 26). Пура — (мера сыпкіх рэчываў) роўная па „мѣжной мѣрѣ — 36 гарнцевъ" Жэйменская вол. Ковенскага пав. і губ. (ф. 34, с. 107, л. 3). пустка (пустка). 1. Пустка (зямля, якая не апрацоўваецца). „Подъ пусткою разумѣютъ необрабатываемые полосы земли всякой то есть — усадебной, пахотной, сенокосной и др., находящейся между крестьянскими надѣлами и поступившей въ надѣлы на выкупъ, а оставшейся собственностію помѣщика по той причинѣ, что владѣвшій этой полосою крестьянинъ во времена крепостной зависимости, или умеръ, или отданъ въ военную службу, или взятъ въ дворъ къ помѣщику вмѣстѣ съ имѣніемъ". Ратайчыцкая вол. Брэсцкага пав. Гродзенскай губ. (ф
7 👁