Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ГАНА'К м. Перасяленец. Із-за рэкі— ганак. Пярэдзелка. Ганакі— выдумка такая, адно село на другое кажа, як хто прыехаў у нашу дерэушо з другога места — ганак. Вулкан. У нас плоток, па ганаках кажуць хуста. Ручаёўка. Му 'іх, етых грохаўцаў, ганакамі завом за тое, шчо у іх езык не такі, як у нас. Ручаёўка. ГАНАЧЧО' н. Перасяленцы. Ганаччо — закараиелые беларусы, смаленшчына! Ручаёўка. ГАНЕ'ЙКА ж. Некалькі слухачоў. ён саберэ ганёйку да пытае, а сам піша i піша. Ручаёўка. ГАНЕТІНЕ н. Попыт. За етаю рыбаю такое ганенне. Дзяражычы. ГАНЧА'К м. Рачное судно. Ганчакі — судна такіе. Крупейкі. Раньшай плавалі на ганчаках. Пярэдзелка. ГАНЧУ'Р м. Неахайны чалавек. Увесь як ганчур, як камінар — чорны. Кругіейкі. ГАНЧУ'РА ж. Ануча. Г разная трапка, екой беруць у лузі гаршчкі—не у домі, жанчыны такого слова не ведаюць — ганчура. Пярэдзелка.// перан. Неахайная жанчына. Адарка, як ганчура, грозная. Пярэдзелка. ГАНЧУ'РКА ж. Ануча. Ганчурка — ета трапка, як хто скажа. Пярэдзелка. / / перан. Неахайная жанчына. Маню дражнілі ганчурка. Пярэдзелка. Гразнаю бабу караўкай ці ганчуркай завуць. Ручаёўка. ГАНЯ'ЦЦА незак. 1. Ганяцца. Сабака ганяўся за коцікамі. Бывалькі. 2. Мець схільнасць, любіць. Я не хочу рыбы, я за ею не ганяюсь. Дзяражычы. ГАНЯ'ЦЬ незак. 1. Ганяць. Нашы пачарэжна ганяюць короў, у две стаді ганяюцъ. Дзяражычы. 2. Пераганяць (пра малако). Кожны день ганялі молоко. Бывалькі. Падбарабанюе ужэ сепаратар, а ганяе добра. Дзяражычы. 3. Вазіць. Яблакі ганяе на Украіну. Вулкан. ГАПЛГК. м. Аплік. Ішла баба ліпняком, зачапілась гапліком, баба ў голас, баба ў крык: «Адчапіся, мой гаплік» (3 нар. песні). Ручаёўка. Ушый у спадніцу гаплік. Чаплін. ГАПЛЕЧКА ок. Пятля для апліка. Цепер гаплічкі купляюць i носяць, a калісь делалі самі. Дзяражычы. Ле кручка e название — гаплік i гаплічка. Ручаёўка. ГАРАГУ'ЛЯ ж. Рагуліна. Адкуль ты етые гарагулі прыцегла? Пярэдзелка. ГА'РАНЫ прым. 1. Гарэлы. Хлеб бувае глёўкі, гараны, не відна, шчо ён i белы, як чыгун лежыць. Бывалькі. 6. Зак