Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ВАЛО'ЧАНЫ дзеепрым. Заскароджаны. Кортопля неволочаная, так i засталася. Ручаёўка. ВАЛЯВА'ХА ж. 1. Чапля. Бач, валевахі палецелі кучай. Пярэдзелка. 2. перан. Непаваротлівая жанчідна. Валеваха тая не павернецца, мо цэлы цэнцер стала. Бывалый. ВАЛЯ'ЦЦА незак. Валяцца. Доуга ты будеш валяцца на карваці. Уставай, ужэ десяць часоў прабіла. Вулкан. Трэда ета мне валяцца у дерэўні. Ручаёўка. BA'PAHIKI мн. Бульба, вараная ў шалупайках. Baранікі патаўчы. Карпаўка. Варанікаў на вечэру звары. Бывалькі. ВАРГУЛЯ'ЦЦЕ н. Нараст на дрэве. Да варгуляцце— ета нарасцень такі, балячкі на дрэві. Ручаёўка. BAPO'HHI: варонні сыр. Грыб порхаўка. Hy i нарасло ж вароннега сыру пасля дашчу. Казярогі. ВАРО'ТЫ 1 мн. Вароты. Делай вароты шырокіе, шоб любая машына прайшла. Карпаўка. Перад вароцьмі naставіла дежачку. Дзяражычы. ВАРОТЫ 2 мн. Фігура ў «кадрылі». «Эй, вароты»,— крычаць, як танцуюць кадрылю. Ручаёўка. «У кола, у вароты» — каманды у кадрылі. Чаплін. ВАРО'ЧАЦЦА: варочацца на ўме. Прыпамінацца. У мене тожа варочаецца на уме етая песня. Чаплін. ВАРСАНУ'ЦЬ зак. Штурхануць. От лезе слепіцай, пака варсанё добра, будеш плакаць. Крупейкі. ВАРСАЯДЬ незак. Штурхаць. Ена его варсае не умее надоўга закалыхаць. Ручаёўка. Не варсай ты у той агонь, страха ж блізка, а іскры могуць палецець. Чаплін. ВАРЬІ' мн. Вароты. Сёння уночы i вары стаялі адчынены. Дзяражычы. ВА'РЫВА н. Квашаная гародніна. Сем'і німашака, а варыва трэба класці. Бывалькі. Варыва — капуста, да гуркі, да буракі. Што квасяць, дак называецца варыва. Дзяражычы. Трэба варыва на зіму паставіць. Карпаўка. ВАРЫ'ЦЬ: варыць ваду. Дрэнна абыходзіцца. Вот ужэ варыць ён з ее воду, нап'ецца, а тады ганяе i ее І децей. Дзяражычы. Сёрца не варыць. Пра адчуванне незадаволенасці. Міне сёрца не варыць, штоб я не роботала. Рудня Марымонава. ВАРЭ'ЙКА ж. Гаршчок. О тую варэйку солонікаў наварым. Дзяражычы. Пастаў варэйку на прыпечак. Ру