Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

 ◀  / 433  ▶ 
ШЬГШАЛІЦЬ незак. Хрустадь. Матка седіць на печы да усё шышаліць дай шышаліць, коржыкі там у ее e. Дзяражычы. ШЭЛЕХТ м. Сварка, бойка. Як дасць бацька шэлехту, дак сын становіцца шоўковы. Дзяражычы. От дае шэлехту — у кіяшніку жонка начуе. Ручаёўка. э ЭГЕ' выкл. Так (ага).— Мая хата асталася сестра маей.— Бабі Насці? — Эгё. Дзяражычы. Заўтрі пойдам у ягады? — Эгё, пойдам. Мохаў. ю ЮК-ЮК-ЮК выкл. Грук-грук. А свіння у хлеве толькі юк-юк-юк. Барэц. КУКА ж. Пакунак. Вуцеглі у бабы юку на базары. Барэц. У юку скруціла усе свае добро i наехала. Пярэдзелка. Ю'ПКАж. 1. Спадніца. Кажуць спадніца, юпка— усяк говдраць. У мене щчэ i сейчас юпка шарсцяная з двума бархаткамі. Дзяражычы. Набрала шэрсці у клетку, пашыла юпку, у той юпцы венчалася. Крупейкі. 2. Світка. Світы насілі доўгіе белые суконные — называясь юпкі. Рукава i усе называлася юпка. Дзяражычы. Казачына — кажух с авечак, тут ззаду зоборы; казачына, як ото юпкі калісь бабы насілі. Ручаёўка. ЮХА' м. Уха. Наварылі юхі, наелісь, пазалегалі, a міліцыя ехала — за брэдень i паехалі. Дзяражычы. У нас рыбу бацька скрозь ловіць, дак я i нажару i юхі зделаю. Ручаёўка. КУХТА ж. Юхт, скура з ялавіны. Купіла чобаты, добрые з юхты, не прапускиюць воду. Бывалькі. // Худы, знясілены чалавек. Да зделаў тую деўку на юхту, жоўценечкая була, а цепер хорошая, паправілась. Дзяражычы. КУШКА 1 ж. Юшка — кружок, якім зачыняюць комін. Ты юшку зачыніла? Бывалькі. Рана зачыніла юшку, дак пачаделі. Казярогі. КУШКА2 ж. Юшка ў страве. Ю'шку з баршча вуллі свінням у чыгун. Крупейкі. Усё еж, а то гушчу вуцег, а юшку не хоча есці. Ручаёўка
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

зоббры, прапускйюць, юпкаж
1 👁
 ◀  / 433  ▶