чы. Свекар раззлаваўся да за ее тое хатылле, вукідае, патрэты над карваццю — зрывае, Дзяражычы. ХАТЬГЛЬ м. Клунак. А то хтось іде c хатылём.— Де? — А вон, хтось з клумкам за плечамі ide, Дзяражычы. ХА'УКАЦЬ незак. Пазяхаць. Штой-та ты хаўкаеш, спаць хочыш. Пярэдзелка. ХВА'БРАСЦЬ ж. Храбрасць. Ты не паказуй сваю хвабрасць, луччай цішэй будь. Бывалькі. // Сіла, моц. Мая ешчэ хвабрасць — я скапала сама план. Пярэдзелка. ХВА'БРЫ прым. Моцны, здаровы. Я хвабры буў прошли год: касіў, дрова рубаў. Ручаёўка. ХВАБРЭТД м. Храбрэц. I смерць не страшна хвабрацим-маладцам (3 нар. песні). Первамайск. ХВАРА'БНІК м. Хмызняк. А де ж коровы? Пагубляў у хварабніку? Пярэдзелка. ХВАРАСЦГНА ж. Дубец. Вазьму хварасцшу да як атхварашчу. Чаплін. ХВАРСО'ВЫ прым. Фарсісты. Ён жа такі хворсовы: ide i плёткай махае. Дзяражычы. ХВА'СТАЦЦА незак. Хваліцца, выхваляцца. Хвастацца тут ужэ нечым, цепер у кождага такая сорочка. Ручаёўка. ХВАСТЛИВЫ прым. 1. Выхвалыіы. Хвастлівы хлопец у суседкі: абы у чым не пойде, дай ему новае да хордшае. Ручаёўка. 2. Які любіць жанчын. Ён дед буў хвастлівы: любіў да баб хадіць. Дзяражычы. ХВАСТУ'Н м. Хвалько. / хвастун жа ён буў малады, усе толькі i пераменяў адежу. Ручаёўка. ХВАСТЫ' мн. перан. Астаткі нітак асновы, якія адразаюцца ад палатиа. Хвасты адразаюцца, іх сукалі, шылі імі, а де веніка звяжуць. Ручаёўка. ХВАТАТДЦА 1 незак. Хапацца. Не хватайся за вілкі: папячэш рукі. Бывалькі. ХВАТА'ЦЦА2 незак. Спяшацца. Калі ж ему усе некалі i некалі, а калі забежыць, дак так прахутка хватаецца. Дзяражычы. ХВАТА'ЦЬ: хватаць землі. Даказваць свой пункт погляду. Вось разышлася, аж землі хватае. Чого цебе берэ, нехай не вераць. Дзяражычы. ХВАШЧА'НКА ж. Мачалка, вяхотка з хвашчу, са