Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

 ◀  / 433  ▶ 
СВІНО'ШНІК м. Свінушнік. У хаці дак што у свіндшніку. Бывалькі. СВІНКУШНІК м. Свінарнік. Два кабанчыкі прапалі прама у свінюшніку. Чаплін. СВІНЯ'УКА ж. Свінуха. У нас свіняўкі не беруць, а прыежджые беруць. Каля дордгі столькі ужэ свінявак. Пярэдзелка. СВО'ІЦЦА незак. Радніцца. Бувае, шчо свой, да не хоча своіцца. Цепер ужэ i свдіцца: здалеку прыехала i маццы на кохтачку прывезла. Дзяражычы. СВОЙ м. Сувой. От палатно у свой трэба скруціць. Ручаёўка. Як деўка іде замуж, дак давалі девяць свдяў палатна. Чапліц. СВО'ЛАК м. Дрэва, якое кладзецца на coxi. Две caхі у capai, а у серэдіні сволак. Казярогі. СВЯКРА' ж. Свякроў. Ее свекра недалечкі жыве. Дзяражычы. СВЯКРО'УКА ж. Свякроў. Добра гадіць свекрбукі, як у ее у грудях хрыпіць: ена ужэ негодная, старая, як е, так i добра. Крупейкі. СВЯРБЕ'ННЕ я. Сверб. Рана гоіцца, дак свербённе страшнае. Пярэдзелка. СВЯТНО'Е прим, у знач. наз. Святочнае. На светы день у его светное е: штонікі, пінджачок. Дзяражычы. СВЯТО'К м. Свята. Ад Петра — асенні светок — ужэ i восень. Бывалькі. Корова светкамі ацеліцца. Карпаўка. СВЯ'ТЦЫ мн. Веруючы, багамольны. Етые старэйшые бабы — свяццы самые — пашчыталі ее не сабакам, а ваўкалакам. Крупейкі. СВЯТЫ': святыя ніканы. Лодарнічанне, гультайства. Светые тканы сегодні у мене: нічога не хочу делаць. Ручаёўка. СВЯЦРЛКА ж. Дружка. Свещлка свечы держыць, шахвір i шахвірка венцы носяць. Пярэдзелка. А звенчала мене шабля войстрая, а свецілкі былі еравые свечы (3 нар. песні). Чаплін. СВЯЦЕЦЬ: вочы не свёцяць. Аб дрэнным зроку. Столькі папаплакала, як сыны не прышлі с хронту, дак ужэ i вочы мае не свёцяць. Дзяражычы. СЕ займ. Гэта. / се деўка роўная з ею, як ізрэзаные, а не то шчо. Дзяражычы. Анд арак у нас не кажуць, се кажуць міншчане. Ручаёўка. 21. Зак
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

свекрбўкі, свякроука, свярбенне, святное, святок, святцы, свіношнік, свіняука
2 👁
 ◀  / 433  ▶