Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

п'ялах. Дзяражычы. П'ялы годоў десяць назад купіла, дак i цепер жывуць, так добра вушываць на іх, Крупейкі. ПЯНЕ'ННЫ прым. Вельмі п'яны. Міхайла такі п'янённы, laro чуць дайшоў даддму. П'янённые ехалі, дак машына цернула да нагі i нема. Дзяражычы. ПЯНЕК м. 1. Пянчук. Столькі пенькоў асталася на городі, пазразалі тые дёраўцы, што раслі у нас. Бывалькі. 2. Корань зуба. Два зубочкі спераду, а то пеный} па бокох е пенькі. Дзяражычы. П'ЯНЮТА м. i ж. ГГянчуга. Усе мае сыны хорошые, а адін п'е — п'янюга. Дзяражычы. ПЯНЯТА ж. Кавалак скуры. Пад заднік закладаецца меншы кусочык — пеняга. Дзяражычы. ПЯНЯ'ЦЬ незак. Крыўдзіцца, скардзіцца. Еты хлопец буў добры, на его нельзя пеняць. Дзяражычы. ПЯРВА'К м. Першы рой. Первак — самы хорошы рой. Чаплін. ПЯРВА'ЧКА ж. Карова, якая першы раз ацялілася. А мая корова первачка. Дзяражычы. Калі купіш первачку, дак не буде ні малака, ні масла. Крупейкі. Даярка кажа: я вазьму первачак, як у мене здорбуе буде везці. Цясны. Памянш. первачачка. Первичачку на базу завела: первы раз ацелілася i не дала малака. Ручаёўка. ПЯРГА' ж. Падкормка для маладых пчол. Пергой падкармліваюць маладых пчол. Ручаёўка. Пчолы збіраюць пергу для кармлення деткі. Казярогі. ПЯРКА'ЛЬ м. Паркаль. Трэба узяць пёркалю на хвартух, бо той ужэ падраўся. Ручаёўка. ПЯРЬГНА ж. 1. Пярына. Насыпаецца з пер'я, длінная i спяць на ёй — ета i е перына. Ручаёўка. Штоб самой такую перыну, во мякка спаць бы було. Чаплін. 2. Суконная тканая коўдра. Рэднб, да посцілкі, да суконная перына, із сукна вуткала братавая да пашыла. Перыну як адіяла шыюць на подбіўцы на палатне, ане сусім з сукна вуччэ да пашые удвое — да так i укуталісь. Дзяражычы. Еслі з шэрсці — ткуць посцілку ілі перыну. Перына — две полкі суконные, сшытые. Пярэдзелка. 1з сукна ткалі у две стараны — перына. Барэц. ПЯРЭ'ВІТАК м. Пярэвітка. Перэвітак — сухая лаза, шчо пералаз аплетаюць. Загадае перэвітак наламаць з сухога лазу i паліць завіць. Дзяражычы. ПЯРЭТАРАДКА ж. Перагародка. У серэдіні брус