Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ПРЫБЛУДЗГЦЦА зак. 1. Прыблудзіцца (пра жывёлу). У нашу нэраду прыблуділась с того канца цёлка. Бывалькі. 2. перан. Прыйсці, натрапіць. Цэлы день хаділа у лесу, a тады усё-такі прыблуділась я к бітаму шляшку дай вышла аж к Малажыну. Вулкан. ПРЫБОФЫ мн. 1. Уборы, адзеванне. Адна деўка вышай усіх, на прыбдры крашай ўсіх (3 прыпеўкі). Чаплін. 2. Абсталяванне, мэбля. Цепер у дерэўні у усіх прыборы у домох. Дзяражычы. ГІРЫБРА'ЙАСЦІ мн. Убранне. Хадіце ка мне да несіце свае прыбринасці. Ручаёўка. ГіРЬГБЫЛЬ ж. 1. Прыбытак. O-o, я баба вушлая: тые еенкі да прыхараніла, дак так добра цепер. Еечка — ета ж прыбуль. Дзяражычы. Нема прыбулі, адін убутак. Вулкан. 2. Паводка, разводдзе. Прыбуль — разліўная вада. Возера з ракі вуходзіць на прыбуль. Дзяражычы. Па велікай прыбулі рыбы налавілі. Бывалькі. ПРЫБЫЛЬНЬГ: прыбыльная вади. Паводка. Адін раз такая була прыбыльная вада: да самых пескоў усе затапіла. Дзяражычы. ПРЫБЫУНЫ': прыбыўная вада. Паводка. Вада прыбыўная була весною. Дзяражычы. ПРЫВАЛАЧЫ'ЦЦА зак. зневаж. Прывалачыцца, прыйсці. Адкуль прывалачыўся да к нам, да такі урэдны чалавек. Ручаёўка. Прыблуда прывалачыўся, а ена прынела его, дак цепер не перакаіцца. Карпаўка. ПРЫВА'РАК м. Заправа. Што мне рабіць, нема ніякага прыварку — баршчу i то нема з чым зварыць' адны кордоплі да капуста. Ручаёўка. ПРЬІВЕ'ТНЫ прым. Ветлівы. Ена прывётная, прыветлівая, с усімі поговорыць. Дзяражычы. Такіе люді прыветные да гаманкіе. Ручаёўка. Дак i баба ее прывётная. Казярогі. ПРЫВЕ'ЦІЦЬ зак. Лагодна сустрэць, даць прытулак. Матка да бацька скупуе: ні разу ні прывёцяцъ, ні абгомоняць. Каб прывёцілі, можа б i запісалісь. Дзяражычы. Я ж іх усіх прывёчу, як прыедуць ка мне. Чаплін. ПРЫ'ВЯЗКА ж. Прычапка. Ты на прыказкі, як чорт на прывязкі. Вулкан. ПРЫГАЛАСГЦЬ зак. Пагаласіць. Хто умрэ, дак ена прытужыць да прыголосіць. Ена прыголосіць, калі i не свой памрэ. Дзяражычы. ПРЫТАРШНІ мн. Прыгаршчы. Колькі ні ni, а пры