Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

подаці даваць — трынаццаць рублей: сем рублей за землю адверналі, а шэсць — мірскіе зборы. Бывалькі. АДВЯРНУ'ЦЦА зак. 1. Адвярнуцца. Я к ей падышла, а ена, гразь такая, атвернулася ат мене. Ручаёука. 2. Адысці, адлучыцца. Сем'я ужэ децьвішча—атвернуцца нельга. Пярэдзелка. АДВЯРНУ'ЦЬ 1 зак. Адвярнуць, накіраваць у другі бок. Атверні корду ат жита. Пярэдзелка. Бач жа усхапіўся да атвернуу коней. Ручаёўка. АДВЯРНУ'ЦЬ2 зак. Перамясціць з адной пасудзіны ў другую. Хадем есці, матка атвернула палавінкі. Бывалькі. Трэда атвернуць у ласкавік сыр. Дзяражычы. АДВЯРНУ'ЦЬ3 зак. Заплаціць, аддаць. За план трэба атвернуць целя. Карпаўка. Столькі грошай атвернула сыну? Крупейкі. АДГАВЕ'ЦЬ зак. Закончыць гавенне. У Любеч едь, адгавёй. Дзяражычы. АДГАВОФУВАЦЦА незак. Адгаворвацца, адмаўляцца. Ена стане адгаворувацца, дак ён тупне: цуць, не пікні. Дзяражычы. АДГА'ДКА ж. 1. Адгадка. На кожну загадку e адгадка. Дзяражычы. 2. Адгадчыца. Ой вы, бабы, вы ŭ адгадкі, адгадайце, што за сон (3 нар. песні). Крупейкі. АДГНЕ'СЦІ зак. Выціснуць. Адгнёсці трэба творог. Дзяражычы. Ета трошкі сыру му атгнетдм. Чаплін. АДГО'НЕЦ м. Парастак. Паабрастала роза, адгонцы ат ее пашлі. Рудня Марымонава. Адгднцы мы убачылі ужэ весною. Ручаёўка. Памянш. адгончык. Роза пусціла адгднчыкі. Крупейкі. АДГУЛЯ'ЦЬ зак. 1. Выкарыстаць чарговы адпачынак. Еты год я ужэ адгуляла за усе гады. Дзяражычы. 2. Згуляць. Я довольна ад бога: було восьмера децей, ееселле адгулялі, ужэ менилы ажаніўся. Бывалькі. Аддалі Пашу за ржу, учора веселле адгулялі. Дзяражычы. АДДАВА'ЦЬ, АДДАВА'Щ незак. 1. Вяртаць узятае. Пазычаць пазычаюць, а аддаваць не хочуць. Ручаёўка. 2. Плаціць. Як жа буде з пераправай: ета нада плаціць, туды i туды па рублю аддаваці„ Рудня Марымонава. 3. Выдаваць замуж. Братавая аддавала мене замуж з братам. Вулкан. Матка дочку аддавала, дак ігрушку ёй пасаділа. Карпаўка. А Аддаваць душу. Вельмі жадаць. Як бы ены не пілі гарэлкі, а то душу аддаюць за гарэлку. Дзяражычы