Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

за імі. Ручаёўка. Пабег, а я іду нагледам, нигледам: пошоў на могілкі, пастаяў — i назад. Чаплін. НАГО'ЛЕНАК м. Частка шарсцяной шкарпэткі. Носок з паголенка пачынаюць везаць. Карпаўка. НАГРУ'ДНІК. м. 1. Фартух, які закрывав грудзі. Нагруднік цёплы i нецёплы. Пярэдзелка. Хвартух з нагруднікам — як у столовай бегаюць. Ручаёўка. 2. Стан, ліф у кашулі. К нагрудніку прышываецца падол. Дзяражычы. НАГРУЗІ'ЦЦА зак. перан. Пад'есці. Ена рыбы нагрузілась, дак піць хоча. Дзяражычы. НАД прыназ. Больш за. Як ее радня, дак добра, над ее радней нема. Дзяражычы. Ужэ старая, дак старэйшай i у Ручаёўцы німа над ею. Ручаёўка. НА'ДА прысл. 1. Трэба. У сё на свеце нада умець делаць. Ручаёўка. 2. Можна. Згарэць нада у хаці, такое жарышча. Дзяражычы. НА'ДАБНАСЦЬ ж. Патрэба. Абы дед буў да матка, а баба без надабнасці, без анцірэсу. Бывалькі. НАДАГА'Д прысл. Наўздагад. Такая паслушная, хорошая, надагад знае, шчо рабіць. Дзяражычы. НАДАЕ'ДНЫ прым. Дакучны. Надаёдна жызнь такая. Дзяражычы.//іНазойлівы, надакучлівы. Васіль мой надаёдны чалавек. Дзяражычы. НАДАЛЫ'ЗЛІВЬІ прым. Дакучны. Екая ты надализлівая: лезіш i лезіш ка мне. Крупейкі. НАДАЛЫЗО'НЬІ прым. Дакучны. Такі ужэ надалыздны: прыстане — не адчэпісся. Вот надалызоны чалавек. Дзяражычы. НАДВОР'Е н. Двор, панадворак. Я увыйшла з надвдр'я.дак цёмна. Ручаёўка. НАДЗЕ'ЛАЦЬ зак. 1. Нарабіць. Надёлалі рулёў. Бывалькі. 2. Нагадзідь, напаскудзіць. Кошачка такая цікавенькая: не надёлае ніколі у хаці. Дзяражычы. НАДЗЕ'ЯЦЦА незак. Спадзявацца. Мы на ее мала надёемся. Ручаёўка. НАДЗЁЖНІК м. Рачная губка, бадзяга. Па мешку надёжніку нарвалі І у Лоеў. Дзяражычы. НАДО'ВЕЧЫ прысл. Надоечы, днямі. Наддвечы прышлі, бабушка, дай денег, а у мене деньгі на кніжцы. Ручаёўка. Наддвечы була у мене суседка, дак казала, што у наш колхоз прышлюць новага прэдседацеля. Чаплін. НАДО'ЕЧЫ прысл. 1. Надоечы. Надоечы адін дядь