Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

перан. Непаваротлівая, тоўстая жанчына. Хіба тая капа паднімецца, седіць сіднем цэлы день. Дзяражычы. КАПАНІ'ЦА ж. Матыка. У мене небольшая капаніца: каму екая наравіцца. Ручаёўка. Купіла сабе капаніцу на ярмалку, а ена не склепаная добра. Первамайск. I капаюць, i акучуюць капаніцаю. Чаплін. КАПАЙ І'ЧЬІЦЬ незак. Акопваць бульбу капаніцай. Куды ты? A капанічыць хто буде? Ручаёўка. Стары капанічыў сегодні кортдплі. Первамайск. КАПА'ННІЦА ж. Капальніца. Я нанела п'яць капанніц на неделю. Чаплін. Ці я ca сваімі капа-нніцамі спраўлюся? Ручаёўка. КА'ПАНЫ: кипаная сарочка. Сарочка з вышытымі рукавамі. Па рукавох вушытые цветы, — капаная сорочка. Пярэдзелка. КАПА'ЧКА ж. Капальніца. Де капачкі капалі, там i денежкі прапалі. Дзяражычы. КА'ПЕЛЕЧАК м. Капелька. На, вупі хаця na капелечку. Дзяражычы. КА'ПІЦА ж. Частка цэпа, зробленая з рэмня. У цэпу цапілна, біч, две капіцы на ём: адна на бічу, другая на цапілні, ены рэмнем прыўязуюцца. Ручаёўка. КАПІ'ЦА ж. Капа (сена, саломы). Я табе кап'щу сена накасіў. У кап'щы начавала з діцём. Дзяражычы. КА'ПКА ж. Капля. У людей болоты, тамака німа вады ні капкі. Дзяражычы. Беліла дома, І капка ізвесці у вока папала. Первамайск. КАПЛЫ'К м. Башлык. Пашыў сабе калісь бурку з каплыком. Ручаёўка. КАПУ'СТАЧКА ж. 1. Кісліца. Ото такая капустачка зайчыкавая ат нерваў; сушыць нада на хаці, парыць i піць ее. Як павушанае даўленне, капустачка памагае. Ручаёўка. 2. Вазон. У ее цвет зелёны, таму ена капу стачка завецца. У Мані на акне капустачка. Дзяражычы. КАПУ'СЦША ж. Капусны ліст. Парэж капусціны коровам, нехай едяць. Казярогі. КАПЫ'Л м. 1. Капыл. Мне вобуль толькі на капыл трэба шыць. Пярэдзелка. 2. Прылада для высякання начовак. Етым капылом нічога не выдаўбеш. Первамайск. КАПЯЛКНАЧКА ж. Капелька. Хоць капел'шачку того зелля дай. Бывалькі. КАРАВА'ЦЬ, КАРВА'ЦЬ ж. Ложак. Караваць зацеглі туды. Первамайск. У мене две карваці: адна трохі луч