Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

 ◀  / 433  ▶ 
ЖАФЫЦЬ 1 незак. Смажыць. Жарыла сала уранні, ежце, ежце его. Казярогі. ЖА'РЫЦЬ 2 незак. перан. l. Хутка ісці. Бач, жарыць na вуліцы i галавы не падніме. Пярэдзелка. 2. Біць. Так жарыў свайго малога, крычаў на усю вуліцу. Пярэдзелка. ЖАРЬГШЧА н. Гарачыня. Згарэць нада у хаці — токое жарышча. Дзяражычы. ЖАУКЛЯ'К м. Жоўты агурок. Як ужэ на семено, дак жаўкляк называю. Ручаёўка. Hi аднаго жаўкляка не усцерэгла: куры паклевалі. Пярэдзелка. Заберы на насенне уцетые жаўклякі. Казярогі. ЖАУТА'ЧКА ж. Жаўтуха. Жаўтачка— то такая хвороба. Ручаёўка. Діця жаўтичкай забалела, дак стала як ліст восенню. Ручаёўка. ЖВДЖА ж. Жвачка. Мабуць, прападе корова: другіе суткі не жуё жваку. Чаплін. ЖВАЛЕ'ЙШЫ прым. Болыи жвавы. Ены ж етые старэйшые жвалёйшые. Ручаёўка. ЖВА'НКА ж. Жвачка. Корова ні жванкі не жавала, нічога. Ручаёўка. ЖВАЦЬ незак. Жаваць. Старая я, хлеб жву, жву, ніяк не разжаваці. Ручаёўка. Што ета за м'яса, што я жваў, жваў i рады не даў. Казярогі. ЖВЯЖА ж. Жвачка. Калі корова не жуё жвяку, ена бальная. Маю корову атлечылі: а то два дні жвякі не жавала. Дзяражычы. ЖЛУ'КТА ж. Жлукта. У жлукці той сціралі палатнянае беллё. Дзяражычы. Золім у жлукці, І полотно робіцца белым. Чаплін. Ета раней булі жлукты, да i цепер ены е. Ручаёўка. ЖЛУЖЦЩЬ незак. 1. Жлукціць. Учорі цэлы день була дома: жлукціла свае беллё. Бывалькі. 2. перан. груб. Прагна піць. Чого ты тую воду так жлукціш. Дзяражычы. ЖМУТ1 м. Жмут. Узела жмут лену І траплом его. Пярэдзелка. Звежы етую солому у жмут да на вушкі закінь. Ручаёўка. ЖМУТ2 м. перан. Скнара. Матка толькі i дасць, а ён, жмут, капейкі не дасць старцу. Пярэдзелка. ЖНЕ'ЙКА ж. Жняя. Цепер жа у нас жнёйкі не жнуць, а камбайнеры усе робяць. Чаплін. ЖНІВА' ж. Жніво. Целая жніва робдталі, дак ена
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

жаукляк, жаутачка, жаўтйчкай, жвалейшы, жванка, жлўкты, жлўкці, жлўкціла, жлўкціш, жнейка, мяса
2 👁
 ◀  / 433  ▶