Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ДВОТНУЦЦА зак. Ударыцца, стукнуцца. Гледі ж ба, а то аб жэртку двогнешся. Дзяражычы. ДВОФЫШДА н. Месца, дзе стаяла хата. 3 вайны прыходілі i ставілі новые хаты на двдрышчах. Чаплін. ДЖАГГВЫ прым. Пякучы. Ото ета джэгіва крапіва, а тая не. Ручаёўка. ДЖА'НЫ прым. Далікатны, слабы. — Дай бо мне бойкі.— Не дам, ена маленькая, джаная, бувае будет біць да разаб'еш, ена тоненькая да разаб'ецца. Дзяражычы. ДЖУ'ХНУЦЬ зак. Дзьмухнуць. Насыпала крошак, дак ены i дым'яць i дым'яць, а ты як джухнеш, дак i дыму i пылу поўна хата. Бывалькі. ДЖЫГНУ'ЦЬ зак. 1. Джгануць. Не джыгні, гледі, крапівай размахаўся. Чаплін. 2. Ударыць, выцяць. Як бы я ее джыгнула разы два, дак ена знала б дісціпліну. Дзяражычы. 3. Джаліць. Джыгнула пчала. Бывалькі. ДЗВЯ'КНУЦЬ зак. Стукнуць, ударыць. Паліцэйскіе што хацелі, то й рабілі, жэншчынам вокна білі. Увечары прыходзіць, стукае.— Хто такі? — Адчыняй.— Да не, іді бо ты додому. Дак ён як дзвякне, дак i вокно ус,ё вылецела. Бывалькі. ДЗЕ прысл. 1. Дзе. Дзе ты буў? Бывалькі. 2. Дзенебудзь. Як бы васкажаціны де узяць да пакідаць у дежку, дак нашто той i берозавік. Дзяражычы. Л Дзе там. Куды там. Дё там з тваім таланам. Ручаёўка. ДЗЕБЯЛЕ'ЙШЫ прым. Дужэйшы. Хто з вас дебелейшы, памажыце паднесці. Дзяражычы. ДЗЕ'ВАЧКА ж. 1. Дзяўчыца. Прыберэцца, дак нача i дёвачка прыглядная. Дзяражычы. Ужэ ена дёвачка велікая, а ты прыходь сватаці. Чаплін. // Дзяўчынка. Девачкі велікіе, дак нехай ладяцца. Дзяражычы. Машына дёвачка — дёвачка прыветная. Бывалькі. Тры дёвачкі мае адна за аднаею памерлі. Бывалькі. Два сыны i тры дёвачкі — отэта мая сем'я. Чаплін. ДЗЕВЯ'ЦІНЫ мн. Памінкі на дзевяты дзень пасля смерці. Трэціны, девяціны, саричыны, паўгода, год — которые правяць, а которые не правяць. Дзяражычы. ДЗЕД1 м. 1. Дзед. Дед, а де твой унучак? Вулкан. 2. Стары. То дед апушчаны, еслі б ён пабрэіўся да адеўся, дак ён быў бы маладым. Дзяражычы. 3. Муж. У бабы дед буў вельмі трудяшчы. Бывалькі. Мой дед так, як чэлядка нада мной, усе i делае, i делае. Дзяражычы. 4. пе