Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
НЕСУСВД/ТНІЦА (нісусьвётніца i н[ё\сусьвётніца)ўр. -ы, жан. Гл. несусвётнік. H[e]сусьвётнік ці н[е]сусьвётніца — дак тбе самае. E н[е]сусьвётнікі й н[е]сусьвётніцы. Паліцайі н[е] людзі, a н[е]сусьвётнікі. Хал. НЕСУСВЕ'ТНЫ прым. Гл. несусвётнік. Ці ж вёрыць йім? I дачка й маці нісусьвётные манькуты (гл. манькут у вып. 1959 г.). Кл. Валацуга ты н[е]сусьвётны. Зуб. У тагб нісусьвётнаго гультая хіба што будзе людзкае? Пас. Я. К. Гл. несусвётнік, несусвёціца. НЕСУСВЕ'ЦІЦА p. -ы, жан. Мана (гл. святая мана ў вып. 1959 г.), абы-што. Прыходзіў, малоў нёйку несусьвёціцу. Хал. НЕУСПАДЗЕ'УКІ прысл. Неспадзявана (ужываецца i неспадзявана). Шукала, прапутвала — ніяк. А тут н[е]ўспадзёўкі — самі панажэ (гл. панажы ў вып. 1959 г.) ў хату прышлі. Я, бач, забуласа спутаць у ці[е]бё. Кл. Вёра шчасьліва. Усе (усё) жыцьцё лёгко жыла. А тут н[е]ўспадзёўкі зяця такого ўзялі. Грошы штомёсяца йдуць. Кл. Параўн.: Неўспадзеўкі дзіця ў дзеўкі (прымаўка). НЕУСТАВА'КА p. -i, мужч. i жан. 1. Гультай, з расслабленаю воляю, бестурботны. Такому нёўставаку й тысячаю ні памагці. Стр. 2. Знясілены. Сл. Параўн.: Хіба c такімі неўставакамі зробіш? Сін. Слаб. Карэл. р-на. НЕ'ХТАЧКА (нёхтачко(-а)) форма ацэнкі ад нёхта. A ў нас нёхтачка e! Угадай, хто ў нас. Пас. Я. КНЕ'ЧАГА (нёчаго(а)) 1. Займ. Чагосьці. Нечаго набралі цэлы мех. Кл. А я ж вам нечага прывёз. Пас. Я. К. 2. Прыслоўе причины. Ча
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бўдзе, валацўга, грбшы, забўласа, кнечага, манькўт, несусвдітніца, несусветны, несусвеціца, неуспадзеукі, неуставака, нехтачка, прапўт, прыхб, сусьвётніца)^р
4 👁
 ◀  / 173  ▶