глыбокая мясціна ў рэчцы, сажалцы, бродзе. Печкурэ любяць на мяльчаку. Кл. Не йдзёце на глыбокае, на мяльчаку купайцяся. Пае. Я. К. Тут яму вумыло, а там мельчай стаў: нагнало песку. Байл. МЯНЁК р -ньк-а, мужч. Мянтуз (Lota Lota). Параўн.: літоўск. menke. Шма такіх смачных пупкбу (гл. пупок2), як зь мянькоў. Кл. Найлёпей лавіць мянькбу узімку, ў піліпаўку. Пас. Я. К. ў | н НА прыназ. 1.3 він. скл. пры абазначэнні прадмета, на якім іграюць. На балалайку вучыцца йграць. Сым. Той добра грае на балалайку. Хал. Параўн.: На баян так лбука йграя. Чэрвень. Сустракаецца як новае i спалучэнне з месн. скл. Умёе граць на гармоніку. Хал. 2. 3 він. скл. пры абазначэнні любой працы, звязанай з нарыхтоўкаю сена, у спалучэнні з дзеясловамі ёхаць, ісці. Паёхалі на сена (касіць траву, растрасаць пракосы, грэбці седа, зносіць копы, скідаць стагі i г. д.). Усе да аднаё душы пашлі на сена. Пас. Я. К. 3. Пры абазначэнні аб'екта размовы ў спалучэнні з дзеясловамі казацъ, гаварыцъ, сварыцца, крычаць i інш. Упікнуў яму старшыня, а ён i кажа на старшыню: «А сам старшыня хіба ўмёе?» Н.-Андр. 4. Пры абазначэнні аб'екта, якім з'яўляецца сельскагаспадарчая культура, у спалучэнні з дзеясловамі араць, драпакаваиь. А ў нас на жыта пачалі араць (араць поле, на якім пасеюць жыта). Вольн. На картоплі можна ўвосень i ні араць. Кл. Папар на жыто ўвёсну мёлянько аруць. Байл. 5. Пры абазначэнні
Дадатковыя словы
абекта, арўць, вўмыло, гармбніку, глыббкае, зяўляецца, лбўка, мбжна, мяльчакў, мянькбў, пупкбў, упікнўў, ўвбсень
3 👁