МА'ЛІЦЦА -юся, -ІШСЯ, незаконч. Гіаводзіць сябе як малое дзідя, лічыць сябе малым. Німа чагб ёй усё (усё) маліцца. Рбуная з банькам, a ўсе (усё) малёнька, ўсе (усё) маліцда. Кл. ГІараўн.: Усё малішся. Гады недзе скруділа, урвала. I. Пташнікаў. МАМА'Й p. -я, мужч., зняважл. Дужы, здаровы, але неразумны. Хіба c такога мамая толк будзе? Hi на што ён ні наўчыцца. Кл. МАНЬКУ'ХА (манькуха, манькуціха) p. -i, жан., зняважл. Ілгуння. Путаясса (пытается), што ето манькуха? Бо маніць, то й манькуха, манькудіха. А то кажудь, манькут. Ці на бабу, ці на мушчыну, як маніць, то скажуць: «Манькут вёльмі». Кл. Гл. манькут, манёй, манёка ў вып. 1959 г. Манькудіха — ад манькут. У таё манькуціхі ці дойдзеш праўды? Ці разьб[е]рэш, чыя праўда, а чыя не? Пакбины бадько казаў, што ў яе ні язык, а сабачы хвост, Кл. МАНЬКУЦГХА гл. манькуха. МЕ'ЛЕНЫ прым. (дзеепрым.). Параўн.: мёлены i мялю. Карміць сьвіньнёй лёпей мёляным, цэлае на корму ні так. Байл. Мёляны пёрац. Кл. МЕЛЯЯ' рУі, агульн. Той, хто меле языком, бясконда многа i пустога гаворыдь. Параўн.: у руск. мове пустомеля. Над Рыгорчыкаваго німа меляйі. Так i баба ні адна ні ўмёе. Кл. I гаворыць, i гаворыць, i гаворыць,— a ўсе (усё) толькі мёле, вёдамо — м[е]ляя. Кл. МЕ'СЦЕЧКА (мёсьцячко(а)) p. -a, ніяк. Мясцінка. Паслухаяш, дак пакажу мёсьдячка — чорна ягад. Кл. Я знаю такое мёсьцячка, дзе грыббу хоць касбю касі. Пас. Я. К. У дябё
Дадатковыя словы
бўдзе, гавбрыць, грыббў, кўт, мамай, манькўт, манькўха, мелены, месцечка, пакажў, пакбйны, паслўхаяш, рбўная, рыгбрчыкаваго, такбга, тблькі, чбрна
7 👁