Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
САРАМО'ЦЦЕ p. -я, ніяк., множн. няма. Сорам, ганьба. Паёхаў зь йімі, толькі capaмоцьця набраўся. B. Стаў расказваць, дак абы-штб, сарамоцьця слухаць. В. На бацьку кажа «ты». Сбрам, сарамоцьце. H. ж. САСКЛЕ'ЦЬ -ё-ю, -ё-еш, неперах., законч. Toe, што i асклець (бытуюць абодва словы), Плацьце (бялізну) прала (гл. праць у вып. 1959 г.) на рацэ. То, скажы, так зьмёрзла, так зьмёрзла! Дзё мая й душа бедна сядзёла? Сасклёлі рукі. Сасклёла саўсім. Кл. САТКАТДЬ 1 -ў, -эш, перах., законч. Выткаць. Ты саткала сваё ўціраньнікі? Кл. САТКА'ЦЬ2 безасаб. Саткала ў баках (у грудзях) — сціснула ў баках (у грудзях). Так саткало ў бакох, што й азвацца ні магла. Барб. САУТА'ЦЦА -а-юся, -а-ешся, незаконч. 1. Ісці хістаючыся. Так! слабы, што хаты ні пяройдзе. Йдзе, й хада саўтаяцца. Кл. Трэба прырэзаць (парсюка): хворы. Ну, ўзганём. Бач, саўтаяцца. Кл. 2. Сноўдацца, швэндацца, хадзіць без справы. Хіба ў Глуску пажа? Павыганяюць (кароў) на тую пажу, саўтаюцца, галодные. Вайц. А вам усё (усё) німа работы? Сбраму німа. Саўтаюцца па вуліцы. Пасаўтаюцца, a тагды — за стол. Кл. САЦВГЧНІК (сацьвічнік) p. -y, мужч множн. няма. Салома сацвіцы (гл. сацв'ща ў вып. 1959 г.). A наштб зводзіць сацьвіцу. Зьвелі німаладу наштб. Сацьвіца на кашу. A сацьвічнік на рэзку (гл. рэзка2 ў вып. 1959 г.). Сечка добра (гл. сечка2 ў вып. 1959 г.) с таго сацьвічніку. Кл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вўліцы, галбдные, глўску, звбдзіць, рўкі, сарамбцьце, сарамбцьця, сарамоцце, сасклець, саткаць, саутацца, сацвща, слўхаць, тўю
5 👁
 ◀  / 173  ▶