САРАМО'ЦЦЕ p. -я, ніяк., множн. няма. Сорам, ганьба. Паёхаў зь йімі, толькі capaмоцьця набраўся. B. Стаў расказваць, дак абы-штб, сарамоцьця слухаць. В. На бацьку кажа «ты». Сбрам, сарамоцьце. H. ж. САСКЛЕ'ЦЬ -ё-ю, -ё-еш, неперах., законч. Toe, што i асклець (бытуюць абодва словы), Плацьце (бялізну) прала (гл. праць у вып. 1959 г.) на рацэ. То, скажы, так зьмёрзла, так зьмёрзла! Дзё мая й душа бедна сядзёла? Сасклёлі рукі. Сасклёла саўсім. Кл. САТКАТДЬ 1 -ў, -эш, перах., законч. Выткаць. Ты саткала сваё ўціраньнікі? Кл. САТКА'ЦЬ2 безасаб. Саткала ў баках (у грудзях) — сціснула ў баках (у грудзях). Так саткало ў бакох, што й азвацца ні магла. Барб. САУТА'ЦЦА -а-юся, -а-ешся, незаконч. 1. Ісці хістаючыся. Так! слабы, што хаты ні пяройдзе. Йдзе, й хада саўтаяцца. Кл. Трэба прырэзаць (парсюка): хворы. Ну, ўзганём. Бач, саўтаяцца. Кл. 2. Сноўдацца, швэндацца, хадзіць без справы. Хіба ў Глуску пажа? Павыганяюць (кароў) на тую пажу, саўтаюцца, галодные. Вайц. А вам усё (усё) німа работы? Сбраму німа. Саўтаюцца па вуліцы. Пасаўтаюцца, a тагды — за стол. Кл. САЦВГЧНІК (сацьвічнік) p. -y, мужч множн. няма. Салома сацвіцы (гл. сацв'ща ў вып. 1959 г.). A наштб зводзіць сацьвіцу. Зьвелі німаладу наштб. Сацьвіца на кашу. A сацьвічнік на рэзку (гл. рэзка2 ў вып. 1959 г.). Сечка добра (гл. сечка2 ў вып. 1959 г.) с таго сацьвічніку. Кл
Дадатковыя словы
вўліцы, галбдные, глўску, звбдзіць, рўкі, сарамбцьце, сарамбцьця, сарамоцце, сасклець, саткаць, саутацца, сацвща, слўхаць, тўю
5 👁