ЗДАЛЕ'ЦЬ (здалёць) -ё-ю, -ё-еш, непераходны, незаконч. тр. Магчы, быць з еілаю. Што б здалёла, то н[е] йшла б кланяцца. Балаш. Прыходзіла Насьця. Кажэ, што дзядзька Miкодым сусім ні здалёе. Ані' ні робіць. Цярас хату цяжко пярастушць. Кл. Хіба хварэюдь да не здалёюць? Сл. Параўн.: нездалётны (гл. нездалётны ў выпуску 1959 г.). Якую здалёю (зрэзаць хвойку), такую й павалю. B. ЗДАЛЕЯОЧЫ (здалёючы) дзеепрыслоуе. Ужываецца з часціцаю не. Не здалёючы — не маючы сіл. Хіба ж я не здалёючы што зраблю зь ёстымі картоплямі? Чаеь сама скапаю (гл. скапаць), а чась хай сын сабе на здарбуе. Кл. Прышла ж, Улянко. П 'яць ўёрст не здалёючы йшла паўдня. Барб. ЗДАРАВЕ'Ц (здаравёц) -ўц-а, мужч., ад прыметніка здаровы (у сэнсе модны, дужы). Хіба такога здараўца хвароба возьме? Сым. Параўн.: здараўчаны, нездараўчаны. Краснадворцы Старобінекага раёна. ЗДРАТАВА'НЫ (здратаваны, -а(-ая), -ае) дзеепрыметнік ад здратаваць (гл. здратаваць). Збіты, сцёрты (гарод, пасеў) жывёлаю (капытамі), здратаваны — утаптаны капытамі. Усе просо здаратаванае. Кл. Параўн.: Коні прайшлі—ўвесь авес здратавалі. Я ня буду здратаваны жаць. Саламір'е Полацкага раёна. ЗДРАТАВА'ЦЬ (здратаваць) -у-еш, -у-е, пераходны, законч. тр. Збіць, сцерці (гарод, пасевы) жывёлай (капытамі). Усе чысьцянько просо здратавалі. К,л
Дадатковыя словы
вбзьме, здалець, здаравец, здарбўе, рббіць, саламіре, якўю
14 👁