Хал. Так! харошанькі дамок, што цацка. Пас. Янкі Купалы. ДАПАДА'ЦЬ (дападаць) -а-ю, -а-еш, незаконч. тр. Гл. дапасці. Кл. ДАПА'СЦР (дапасьці) -д-ў, -дз-ёш, непераходны, законч. тр. Дабрацца, даскочыць, з пошукамі (куды-небудзь далёка; туды, куды ніхто з вяскоўцаў, з суседзяў i не падумаў рушыць), знайсді. Дапалі яж да Загальля й нашлі' (сена). Глуск. ДАПА'СЦІ2 (дапасьці) -д-у, -дз-ёш, непераходны, законч. тр. Дарвацца, прагна накінуцца (на што-небудзь знойдзенае). Кл. ДАПЭ'УНІВАЦЦА (дапёўнівацца) -ва-юся, -ва-ешся, незаконч. тр. Упэўнівацца, даведвацца дакладна, уведваць. Кл. Гл. дапэўніцда. ДАПЭ'УНІЦЦА (дапёўніцца) -н-юся, н-ішся, законч. тр. Упэўніцда, даведацца (пра што-небудзь) дакладна, уведаць. Чаго ж хадзі'ла? Трэба було ўжэ дапёўніцца, што б знаць. Хал. ДАРМА'1 (дарма). Нічога. Дарма што ніхароша (пра дзяўчыну), але разумна, руча (гл. ручы ў выпуску 1959 г.), совясна. Кл. ДАРМА'2 (дарма). Выражав якасную характарыстыку—някепскі, някепска. Пшаніца ні ўрадзіла, а просо дарма (г. зн. досыць ураджайнае). Кл. Бабе нашай в0сімдзіс[е]т пёршы гадок, але йшчэ дарма старэнька: палоць ходзіць, а ўзі'мку прала кудзёлю. КД.—Як ты, Мида, вучысься?—Дарма. Весн