СЛУЦАЖ (слуцик) -ак-й, мужч. 1. Чалавек з Слуцку. Глуск. 2. Парода коней (цяжкавагавікоў). Кл. 3. Іранічнае. Конь-падлюка. Кл. СЛЯСАЖ (арф.) -к-d, мужч. Язычок, які па прынцыпу рычага падымае клямку ў дзвярах, калі націскаюць на яго пальцам. Кд. Параўн.: слясак. Мсціслаў, Сіняўская Слабада Карэліцкага раёна. СМ А ТН У Ц Ь (смагяуць) -гя-у, -гн-еш, непераходны, незаконч. тр. 1. Мучыцца, цярпець без вады, без піцця. Смагнуць губы—еохнуць губы (у гарачцы, без вады). Кл, Параўн.: смягнуць (сьмягнуць) губы. Меціслаў. СМАКТУ'Н (смактун) -н-а, мужч. Кабан, які неахвотна есць, любіць емактаць, сцэджваць юшку. Кл. ОМЕЯНАЧКІ (сьмёшачкі) -чак. Жартачкі. Кл., Хал., Сл. Гл. смешка, смёшкі. СМ Е7Ш КА (сьмёшка) -шк-і, жан. Жарцік. Звычайна ўжываецца ў форме множн. ліку смешкі, смёшачкі. (Гл. смёшкі, смёшачкі). СМ Е/ШКІ (сьмёшкі) -ак. Жарты, жартачкі. Hi 'вучыцца, a ўсё сьмёшкі стройіць. Кл. Тут ні сьмёшкі івам. Хал. Гл. смёшка, смёшачкі. СМСУЛКА1 (смо(д)лка) -лк-і, жан. Памяншальнае ад омала. Сл. С М 0 7ЛКА2 (смо(о)лко, смо(о)лка) прыслоўе. Ужываецца ў спалучэнні з дзеясловам узяцца (за працу, за справу, за абаівязкі) шчыpa, учэпіста. Сава зразу смолко ўзяўса за дзёло. Кл