Хай мае жыто расьцё I колас на той год прыдаё. 3 песні. Сл. ПРЬГЗБА (прызба) -зб-ы i зб-у, жан. Невысок! насып з я ім л і вакол хаты для ўцяплення. Слова прызба таш ж кораня, што i рускае изба. Прызба з приистьба. Кл., Вайд., Барб. Параўн.: загавальня. Мсдіслаў. Параўн.: завальня. Кліны Бялыніцкага раёна. ПРЫКЛА'ДЗІНЫ (прыклидзіны) -ін i -ін-аў, толькі ў множн. Старадаўні звычай—абед як памяць па нябожчыку. КЖ, Вайц. ПРЫКМЕЖА (прыкмёта) -т-ы, жан. Прал[е]таюць самалёты—дак прамая прыкмёта, што пойдуць на нас (пра блакіроўку нямецка-фашысцкімі войскамі ў часе Айчыннай вайны). Сл. ПРЫМЕ ўЬ (арф.) -ё-еш, -ё-е, непераходны, законч. тр. Змагчы. У значэнні змагчы cyстрэў толькі ў выразах умоўнага, дапушчальнага характару з злучнікамі каб, што б. Што б прымёў, у ложц![э] ўтапіў бу. Кл. Такая порстка, сярдзіта, чудь што — зайрдзіцца (гл. зайрдзёцда), скалола б, што б прымёла. Глуск. ПРЫМУФАК (прымурак) -рк-у i -рк-а, шужч. 1. Toe, што прымуравана, прыбудавана (з дэглы, камення i інш.). Зуб. 2. Своеасаблівы тапчан пры печы, як яе ч а с т к а Малые булі й на прымурку спалі. Кл. Цёста на прымурак пастаўлю. Барб. ПРЫНА'ДЗІЦЦА (прынадзіцца) -ішся