паць2). Пайсді хрупаючы (ступаючы на ільдзінкі, на храпу; гл. храпа ў выпуску 1959 г.). Кл. ПАХУ'КАЦЬ1 (пахукаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, законч. тр. ад хукадь (гл. хукадь1). Кл., Сл., пас. Янкі Купалы. ПАХУ'КАЦЬ2 (пахукаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, законч. тр. ад хукаць (гл. хукаць2). Кл., Хал., пас. Янкі Купалы. П АЦЫ 'РКАЦЬ1 (пацыркаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, законч. тр. ад цыркадь (гл. цыркадь), 1. У нас пат пёччу цыркун в[е]дзецца, але падыркае трохі й змоўкне, ні так, як на волі. Кл. 2. Пярастаньде дыркадь (гл. цыркаць) на грубку (гл. трубка ў выпуску 1959 г.), а то губы папухнудь. Кл. ПАЦ Ы РКАЦЬ2 (пацыркаць i пацыркаць) -а-ю i -а-ю, -а-еш i -а-еш, пераходны. Гукапераймальны дзеяслоў па паходжанню (шум малака, якое выдойваедца ў вядро). Падаіць карову. Пачакай трохі, я пацыркаю Труску (клічка каровы) да малака цешшнькаго дам. Кл. ПАЦЯРУ'ХА (пацяруха, пац[е]руха) -х-і, жан., зборны, толькі ў адз. Тое, што i шумядь, шушумядь (гл. шумяць, шушумяць). Пасыплю падярухі, то курам работы будзе. Пас. Янкі Купалы. ПАЧЫ КІЛЬГА'ЦЬ (пачыкільгаць) -а-ю, -а-еш, непераходны, законч. тр. ад чыкільгаць (гл. чыкільгаць). Пайсці кульгаючы. Кл. ПАЧЫРЬГЦЬ (пачырыць) -р-у, -р-ыш, не
Дадатковыя словы
бўдзе, пўхнудь, трўску, хўкадь, хўкаць, шўмядь
6 👁