тнаў. Байл.—Гляньце, лес гарыць.—Не, Ц1ма лаўжэ паліць. Кл. 2. Увогуле куча (чаго-небудзь) абыякава окіданага. Кл. ЛУЗАНУТДЬ (л узан ўц ь) -н -у, -н -ёш, пераходны, законч. тр. ад лузаць (гл. лузаць у выпуску 1959 г.). Сцебануць, хвасянуць, лупцануць. Кл. ЛУ'НУЦЬ (л ўя уц ь) -н -еш, -н-е, непераходны, законч. тр. Прапасці. А каб ён лунуў! Пас. Янкі Купалы. Параўн.: лунудь—паступова згасаць i памерці. Саламір'е Полацкага раёна. ЛУЧА'ЦЬ (л учац і) 3 песні: Будзем страляці, будэем лучаці. Сл. ЛЯБЕ'ДЗІК (арф -) -к-а, мужч. Ласкальнае пры звароце да чалавека. Кл. Гл. кролік (у выпуску 1959 г.). ЛЯДО'УНЯ (л{е]доўня, л[е]доўня) -ўн -і, жан. Лядоўнік. Там панска л[е1доўня стаяла. Холадно, сыро, што ў л[е]доўні. Кл. ЛЯЖА'К (л[е\жак, леж ак) -a k-d, мужч. Гарызантальная частка (на столі) коміна. Зь л[е]жаком лучча пёч. Кл. У нас безь (л[е]жака, дак чьгсьціць легчэй. Сл. ЛЯ'ТАЦЬ (лятаць) -а -ю, -а -еш, непераходны, незаконч. тр. Лятаць. Альбін, Стр. Параўн.: лятаць (лятаць, л[е]таць). Кл., Хал., Зуб., Поб., Глуск. м МАГ АЗГНШ ЧЫ К (м агазінш чы к) -к-а