ЗЕ'ЛЛЕ 1 (зёльле) ніяк., толькі ў адз., зборны. 1. Пустазелле. Зёльля багато на градах. Хал. У карчох назьбірала зёльля. Зёльле ў просе. Кл. 2. Расліннасць у рэчцы. Акуне ў карчох, а шчукі ў зёльлі. Кл. За зёльле зачапіў вудачку. Хал. ЗЕ'ЛЛЕ 2 (зёльле, зяльля) у адз. i множн. Лякарства. Зяльлёў прыўёз (фельчар). Кл. ЗГМКА 1 (зьмка) жан. Памяншальнае ад зіма. 3 ЕМКА 2 Пшаніца-зімка. Зімка (пшаніца) ў нас слабо расьце. Зуб. 31'МКА3 Садовае дрэва (яблыня, груша, сліва), плады якога спеюць позна i добра захоўваюцца зімою. Пасадзші дзьве зімкі (слівы) i дзьве раньніе. Барб. Зімка даражэйша за ўсяку йгрушу. Пае. Янкі Купалы. ЗІМНЯ'К (зімняк) мужч. Дарога праз балота, па якой ездзяць толькі ўзімку, з наступлением марозаў. На зімняк пашлі. Кл. Зімняком возяць (арф.). Кл. Параўн.: Гэта быў зімнік, а не летняя дарога. А. Чарнышэвіч, Світанне, 1957, стар. 236. 3 ЛЕТЧАНЫ (зълёгчаны). Спакладаны, звалашаны (гл.). Зьлёгчаных бычкоў штук шаснаццаць. Зьлёгчаных бычкоў лягчэй прывучыць к рабоце. Кл. ЗЛЕ'ТАВАЦЬ1 (зьлётаваць, зьлётуваць) -ую, -уеш, непераходны. Прабыдь лета. Часта— пералётавадь. Калёса й зьлётавалі на дварэ. 6. Ф. Янкоўскі