біць кашу з нисывікамі у руках баба, кум і кума. Утраіх ныд-маюць кашу і кажуць сабе: раз, два, тры. 1 Ках. Кашу аб стол. Добря зварітыя каша стаіць, а няўмела зварітыя рассыпліна. Усі хвалюць: ой добрыя бабіна каша, ол добрия бабіна кала. Во харошыя каша. Бала режа нажом кашу. Пырадзіха ны кашу бабі намётку дав, метруў чатыры о пылавінуй, пяць метруў мацерый /Мікая ширина/. Бабы хыпаюць дзецім кашы у платочык, гасцінца са коція. На коціных гарелку п'юць. Ну і усё. У Рябінуўшы бабу апкручуюць ціріз плячо наметкуй і скачуць з бабуй. А мужык пыра-дзіхі у зімной шапцы ходзя, часціць. Як ужо болі гарелкі ставіць на стол /вёдрымі ставілі / ня будзя, то знімая шапку і каже "Па хлеб, солі". Гульня, бяседа йдзець далі. Дыпіваюнь, пядь, ска-чуць. Гасціць ужо ня будуць, садзіць зы сталы ня будуць. Запісана ад Мікалаенкі / Яшкіна/Алены Міхайлаўны, 1911 г. /тран-окрыпцыя магнітафоннага запicy/. Як карова ціляецца. Калі уремя карові ацяліцца і ноччи ходзюць сцірягуць, каб прігледзіць цялення. Перва йдзець пузыр, яго прашчыпыйім, што б выда сыйшла. Карову бяруць нажмы. Перва ножкі йдуць. Мыйіш чыста рукі і рукамі том глядзіш, ці правіль на ідзець галоўка. Карову бяруць нажмы, галоўку виззалляй і увесь цялёных выходзіць. Ціріз два часы карові даћеш банку CR-хыру у вядро вады, і каб іна выпіла. Ну, як уставя карово, бліда цялёнка. Усё прігляд люббя. Запісана ад Прачуханавай /Чарковай/Ганны Іванаўны, 1928 г. /транскранцыя магні тафоннага запісу/.