Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ХЛЕПЯТАЦЬ (ХЛЕПЕТАТЬ) незак. Шамацець, шалясцець, шапацець. Уси листочки не хлепечатъ, ручаечки не тякутъ. БС, I-II, 81; Гом. ХЛОП1 м. Хлопец. Абманулі папа Як малога хлопа. Далі яму мележэчку, Ён думаў — бумажачка. ПВ, 154; Махнавічы Маз. ХЛОП2 м. Астатак мычкі на грэбні. АКБЛ ГДУ; Кашара Раг. ХЛОПАК м. Парабак. /Мурашка/ — Купец Мікіта! Ідзі ў короля cnpaci дзіркі забіць у закроме, чым забіць, ці хлопка, ці шчо.... ЧК, II, 412; Маркавічы Гом. ХЛОПЧЫЧАК м. Ласк, да хлопец. Як наехаў, наехаў Да хлопчычак на коніку... Ухапіў, ухапіў Да дзевачку за ручачку. HT, 138; Барталамееўка Ветк.; - Ой, хорош, харош, чарнабрьіў, Калі мне яго бог судзіў. Яшчэ хлопчычак з каня не злязаў, Правуюручанькуў окно даў. ВП, IV, 84; Рудня Лельч. ХЛУДЗША ж. Хлуд. Ён тады выразаў ладны дубец да падкраўся ззадзі на цыпачках да ŭ ну яе жарыць na спіне хлудзінай. ЧК, II, 457; Гом. ХЛЫМЫНДРА ж. Неахайная жанчына. О За харошым мужам i хлымындра жана. ПП, II, 62; Карм. ХЛЯВОЧАК (ХЛЯВУШОК) м. Памянш.-ласк. да хлеў. Хлявок. — Мілая мая, кароўкі равуць. - Напаіла, мой міленькі, накарміча, Яшчэ ўчора ў хлявочак зачыніла. АКБЛ ГДУ; Шапчыцы Раг. Пашла б ты /каза/ ў лясок, Нажала б травіцы снапок, У хлявушку б дзяржала, Па трошку давала. ЗП, 400; Гом. ХМАРНЕСЕНЬКІ прым. Ласк, да хмарны. Да у девочки сердце, як летнее солнце, Як ено и хмарнесенько, так усе теплесенъко. ГНП, 142; Гом. ХМУРЫЦА ж. Хмарнае надвор'е. Хмурыца на двары, хмурыца, Татулька i мамулъка журыцца: Гадавала дачушку на долю, А цяпер аддаеў няволю. ВП, IV, 45; Жукаўка Хойн. ХОПАМ прысл. Хутка. Ох, я жала ж хопам, хопам Да й нажала цэлу копу,... ЖнП, 395; Курын Акц. ХОТА з чс. Паляванне. Няшчасны Егар устаў сабе рана i пайшоў на 'хоту. ЧК, II, 23; Шэрахаўская Буда Раг. ХОДЯ (ХОЧ, ХОШ) злучн. Хоць. Да ана /дачка/ кажэ: ~ Нехай пані позволіць, я хаця за печью перэзімую. БКЭ, 151; Вадовічы Калінк. ХРАПА ж. Морда буйной жывёлы. Будзеш ісці, конюх падгоніць да вадапою коней, вьібірай лепшага, ударыш яму па храпе i пад ногу i садзіся. ЧК, I, 35; Гацкое Чач