Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

Прысуд. Сваёй броней матнуў /Булат/ направопалева, усш голавы адкасіў, аставіў толькі на /а/ твет пяцъ чалавек. ЧК, 1 (45), 359; Купрэеўка Гом. АТВЯСЦЩЬ зак. Адказаць. Яны /казачнік i песельнік/ гавораць: - Здрастуй, дзедка! Ён атвясціў ім: - Здрастуйце! ЧК, II, (37), 208; Васільеўка Гом. Ну, ён ім сычас атвясціў: Арыце, мае сыны, талаку ўсю. ЛП (121), 106; Карма Гом. АТВЯШЧ[4ЦЬ незак. 1. Адказваць. Яна /жэншчына/ яму /царскому сыну/ атвяшчае: «Яўдава!» ЧК, I (69), 521; Старая Рудня Раг. 2. Гаварыць. Ён /ахотнік/ злажыўся на яго /арла/, хацеў з ружжа ўбіць, а арол тэй атвяшчае: — Ах, брат ахотнік! Не бі мяне! ЧК, I (25), 246; Меркулавічы Раг. АТЛ1ШНЫ прым. Значны, прыметны. Ішоў /царскі сын / суткі, ішоў другія, на трэція бача - стаіць дом харошы, атлішны. ЧК, I (69), 529; Старая Рудня Раг. АТРАЧА н. Дзіця, падлетак. - Вот дак я тады стану жывым, i атрача тваё будзе жыва! ЧК, I, 363; Купрэеўка Гом. АТРОДА прысл. Ад роду, ад нараджэння. Колькі ў лясу хадзіў /ахотнік/, з атрода не бачыў столькі пабітага звера. ЧК, I (25); 245; Меркулавічы Раг. АТЫЛЫ прым. Сыты, поўны, тлусты. Тры гладкія, атылыя ксяндзы сабраліся ехаць на воды лячыцца. СБК (110), 231; Лучыцы Маз. АЎСЯНЫ прым. О Аўсянае лічыка - светла-жоўты твар. Аўсянае лічыка, грэцкі нос, Чорт яго ведае, дзе ён рос. ВП, IV (1173), 390; Дзятлавічы Гом. АХАЛАСЦІЦЬ зак. Стаць халасцяклм. Ой, мама, ж ты, мама, Да й што ты нарабіла? Як ты мае дзеткі Ды й пасіраціла, Мяне маладога Да й ахаласціла. АКБМ ГДУ; Муціжар Калінк. АХВЩЫНА ж. Флігель. Пан велеў перанесци их у ахвицыну й палажыцъ там, гдзе ены лежали першую ноч. СРБП, 65. АХВОТА ж. Паляванне. I ён /сын цара/ за/а/хвоціўся на /а/хвоту прайці. ЧК, I (69), 519; Старая Рудня Раг. АХВОТНІК м. Паляўнічы. I я /цар/ слаулюсъ табой /Няшчасным Егорам/,што ты харошы ахвотнік у мяне. ЧК, II (1), 24-25; Шэрахаўская Буда Раг