Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ПАЎЯЗДЖАЦЬ зак. Ад'ехаць. A вазуночкі паўязджалі, паўязджалі, A касарыкі пакасілі на сенажаці. Вп, 376; Маканавічы Рэч. ПАХАДЖАНЫ дзеепрым. Зношаны. Яго боты чортавай работы, i то не яго - Пахаджаны, папрашаны на людзях. ВП, IV, 397; Кляпіна Карм. ПА'ХВАЦІЦЦА зак. Папаляваць. /Егар да цара/: "...я наслышан, у вас ёсцека большы ахвотнік, называецца Няшчасны Егар, я б хацеў з ім па'хвоціцца. ЧК, II, 134; Шэрахаўская Буда Чач. ПАХІЛЯСТЫ прым. Пахілы, пахілены. Ой, у полі два дубочкі, Да ŭ абодва нахілясты. ЖнП, 333; Курын Акц. ПАХІСТАЦЦА зак., перан. Паблукаць, пахадзіць. Сам туды-сюды пахістаўся, дзе кусочак сальца, дзе сарваў каўбаску, дзе блінцы або аладкі, от i налізаўся. ЖАГ, 124; Лучыцы Петр. ПАХЛІСТВАЦЬ незак. Хвастаць, сцябаць. Жана мужа да ŭ на суд павяла. Вяде, вяде, вяде, да ŭ послистуя, По нотыліцы нохлістувая. БС, I, 246; Перарост Добр. ПАХОД м. Хада, паходка. Ці я ж то яго прасіла? Сам ён да мяне даехаў, на мяне, дзевіцу, гледзячы, На мае походы скорыя. ВП, IV, 326; Гом. ПАХОДШК м. Удзельнік паходу. Доўга стаялі паходнікі, але не хапіла ў іх жыўнасці i харчоў. ЛП, 281; Запясочча Жытк. ПАХЯЛЕЦЬ зак. Нахіліцца. Да белая бярозачка, Да чаго ж ты пахялела... У! БФСЗ, 108. ПАЦАЛУШАЧКА ж. Ласк. Дарагая, каханая, любімая. Oŭ, ты, ой це, у белай кофце, Мая пацалушачка. АКБЛ ГДУ; Цясны Лоеўск. ПАЦЁГЦІСЯ зак. Паплесціся, пацягнуцца За што мяне мая баба будзе рэзаць, Калі мы так добра жывем, маўляў, справядлівы чалавек i пацёгся да гасподы. СБК, 196; Лучыцы Петр. ПАЦЕР м. Малітва. Не скіне хлопчык шапкі пэрэд нікім, а Богу моліцца, так платочкам голову завяжэ, як пацер гаворыцъ. БКЭ, 42; Камаровічы Петр. ПАЦЯРУХА ж. Дарога, прыцярушаная снегам. Ехалі пацярухаю за сваёю чапурухаю, Паехалі пяшчанкай За сваёй мяшчанкай. ВП, VI, 212; Піркі Браг. Ой, ехалі мы дарогаю