Фальклорны слоўнік Гомельшчыны (2003). У. А. Бобрык, Л. П. Кузьміч, Д. Д. Паўлавец, У. В. Анічэнка

ЗАТЫНІЦЦА зак. Загарадзіцца. И золотыя тыны затынитяся и золотые ключи замкпитяся. БС, V, 53; Перарост Гом. ЗАЎГОДНА прысл. Пажадана. И будуцъ яны табе даваць усяго, гито заугодно: и золото, и серабро, и медзь. БС, III, 105; Меркулавічы Раг. ЗАЎДАВАЦЬ незак. Д Заўдаваць жалю - наводзіць тугу, нуду. Соловейко маленькій, Твой голосок тоненькій. Не щебечы на заре, Не заўдавай жалю мне. БС, VII, 31; Г ом. ЗАЎДАЛЫ прым. Удалы, бравы. - Ой вы, матросы, хлопцы маладыя, парні заўдалыя; Распінайце белыя парусы да долу. Б, II (726), 198; Перарост Гом. ЗАЎЗЯЦЦА (ЗАЎЗЕТСА) зак. Намерыцца (сварыцца). Учуў гаспадар, што его баба заўзела сварыцца. СРБП, 127; Млынок Маз. ЗАЎЛЯКАЦЬ незак. Спакушаць, прывабліваць. I здалося яму /дзядзьку/, што вана /русалка/ зау-лякае яго, да сабе заве. ЛП (203), 160; Пагост Жытк. ЗАЎРАЖОНЫ (ЗАВРЕЖОНЫЙ) дзеепрым. Развярэджаны (пра сэрца). Мае серце заврежоное: завредив серце роден батюшка. БС, I-II; Беліца Гом. ЗАХАДЖУВАЦЬ незак. Заходзіць. Мы на гэты двор Да й захаджуем. ЗП (214), 169; Жлоб. ЗАХІЛІЦЦА зак. Нахіліцца. Захіліся, міла, За белу пасцелъ. АКБЛ ГДУ; Бывалькі Лоеўск. Дубок зелёненькіё, чаго захіліўся? А малады парнішка, чаго зажурыўся? АКБЛ ГДУ; Стаўбун Ветк. ЗАХМАР'ЕЙКА н. Завоблачнасць - Як пайду я па захмар 'ейку, хмаркамі Абгараджуся, Дожджыкам адальюся - 3 месячкам разайдуся. ВП,У, 188; Пралетарскі Чач. ЗАХРУКАЦЬ зак. Зарохкаць. Усхапіўся са страху дзік ды як захрукае, ды наўцёкі. КСЗ, 46; Лельч. ЗАЦЯГАЦЬ незак. Нацягваць, надзяваць. Палез мілы на гару, Дастаў хомут i дугу, Прыцягае да дому - Зацягае на мілу. ЖП (1816), 258; Аравічы Хойн. ЗАЧАРЭШЦЬ зак. Зачапіць. Мядзьведзъ паслухаў, лапай кілкі зачарэпіў i цягне. КЖЧК (4), 43; Гом. ЗАЧАСАННЕЙКА н. Прамая, гладкая прычоска. /Сястра/:Братачка ты мой родненъкг,...Чым я табе надакучыла